Muharrem Abut Şiirleri - Şair Muharrem Abut

Valla bitti, billa bitti,
Sana olan sevdam bitti.
Cuma günü başlamıştı,
Cumartesi günü bitti.

Bugün seni yine’radım,

Aşk soyunmaktır,
Soyunup umut için, umut hamamında yıkanmak,
Seni sen olmaktan uzaklaştıran her ne varsa,
Terleyip atmaktır üzerinden ve de içinden.
Soyunmak, ama savunmasız kalmaya değil;
Aksine daha güçlü olmaya,

İçinden geçtim bu gece hüzün denizin,
Bütün sokaklarında ıslak dallar duruyordu.
Rüzgâr savurmuştu yollara kırılan dalları.
Bir kaldırımda bir ağaç ölmüştü;
Boylu boyunca uzanmış yatıyordu upuzun.
Başında ıslıktan bir ağıt söylüyordu yağmur taneleri.

Bir okyanus çiziyorum şimdi,
Yokluğunun kol gezdiği saatlere.
Köpük köpük dalgaların,
Koca koca transatlantikleri salladığı,
Bir okyanussun sen sevgilim.
Öylesine güçlü, öylesine sağlam ki duruşun;

RAZIYIM
Gözyaşlarımın yağmura döndüğü bir anda,
Dolaşan biri vardı içimdeki kanda.
Beni zavallı bir garip sanma;
Leyla’sından ayrılan Mecnun’ um, serseriyim ben!

Sonra kabullenmek gerekir,
Kabullenilmesi gereken ama
Kabullenilemez sandığını,
Kabullenirsin;
Bende kabullendim.
İnan artık hayallerimde bile olmayacaksın.

Orada bir şehir vardır.
Şehrin kıyısında bir deniz,
Denizin kıyısında insanlar,
Göğünde martılar;
Martıların kanatları.

Ayvazovski’ yi bilir misin sen sevgili?
Hani o büyük ressam.
Hani o Rusya da kopan fırtınalardan kaçıp da,
İstanbul’a sığınan.
Hani o denizlerin, dalgaların,
Fırtınaların ve gemilerin ressamı.

O sensin biliyorum,
Eminim adım gibi.
Elleri dolu dolu
Ve dünyaya baharları getirmek,
Yeryüzünün bütün kırlarını
Çiçeklerle bezemek için

Param olsa terk etmezdin
Param yoktu terk eyledin
Sevdim deyip çark etmezdin
Param yoktu terk eyledin

Dünya baki kalmaz kula