Bazı yalanlar kalabalıklar içinde
Ve kahkahalar arasında söylenir.
Kalabalıklar içinde,
Katıla katıla ağlanılamadığı
Ve yalnızca yalnızlıkta
Katıla katıla ağlanıldığı için.
Döndün meleğim döndün.
Sonunda sevdiğine döndün.
Gül gülüşünle, o tatlı bakışınla,
Ve en sıcak öpüşünle döndün.
Kader çıldırmış olmalıydı bir an.
Bizi bizden almaya kalkıştı.
Bazı insanları diyorum,
keşke tanımasaydım yakından.
Ne güzel seviyordum,
uzaktan uzaktan...
Çaresiz döneceksin bir gün,
Başka çaren yok, çaremden başka.
Cümle cihan kapılarını
Ardına kadar açsa da sana,
Altından mutlulukla geçip,
Eşiğinden tereddütsüz atlayacağın
Gördükleri rahatsız eder bazan insanı.
O an, komaya girmiş görür insanlığı.
Sonra görmezden mi gelsem ki derken,
"İnsan görür" der, "İnsansa."
Görmeyen, duymayan, hissetmeyen,
Eksik insandır, tam insan sayılmaz.
Gidersen ölürüm demiştim gülüm;
Gidersen ölürüm.
Şimdi hazırlıktasın omuzlamışsın,
Sevda bohçanı.
Alıp çıkacaksın, biliyorum.
Gönül köşkümden dışarı.
Bugün günlerden Cuma.
Yine anneme gideceğim.
Sokaklarından geçeceğim bu şehrin.
Vaktiyle senin adımladığın yollarda yürüyeceğim.
Kardeşlerim gelecek;
Belki yeğenlerim.
Oysa sana olan sevdam,
Gönül kapının eşiğinde
İçin için ağlayan
Ve içinin gözünün yaşının
Silinmesini bekleyen;
Görmediğin,
Soğuktu,
Ve kar yağıyordu,
Şehrin caddelerine.
Sokak lambaları belli belirsizdi.
Ayak izlerim belliydi yalnızca.
Saçlarımdan kar yağıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!