Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Kavrulmuş bir akşamın yaftalayan ayaklarıyım
Her yanım acının çiğdemlendiği bir günden doğuyor
Vakitsizce doluyor göz kapaklarım
İyiliği böyle bozguna uğratmışken insanlık
Çekiniyor insan bir hayli kalabalıklara
Düşmek nedir iğrilmiş kumlar arasına

Kaç milyon defa ezildi bu kaldırımlar
Minik ayakların altında kaç gece sabahladı
Çalınan çığlıktan farksızdı
Bu ritme ayak uydurarak vurulan taslar
Ruhumuza atılan kör bir kurşundu kimi zaman
Her gecenin  tekrarı sahnelenirdi

Küçüldü küçüldü kabuğundaki zaman
Bir çatlaklık verir olgunluğuna
Bir veda gibi değil bu gidişler
Biraz masum ihtiraslı
Dallarımda kuşlarla bahara uzanan
Bir yolculuk belkide kimbilir

Kirpiklerimden kırıldım hayata
Ağır bir yüktü yaşlar gözlerimde
Taştığı yerden kaybettim sevdiğimi
Taşındığı yerde kaldı bütün umutlarım

Gece ağır bir gülleydi göğsümde

Uykular ruhun en büyük bestesi
İçimizdeki gümbürtü yaşam sesi
Yavaş alınıp verilen anlık nefesin
Ölümüdür uyanmadan kesilmesi

Ağır tebessümler
Cılga kahkahaları uyandırır uykusundan
Kalp hıçkırır göz yaşı dökülür
Sıradanlaşır insanın gözünde dünya

Tebessümün örter ruhuma denk gelen yarıkları
Her kızılacak konudaki o sakinliğin Kelimelerinin duruluğu
Yarım kalmış puzzalı günden güne tamamlar çocukluğumun
Sen ini karanlık vadilerime ışık saçtığın günden beri
Beklenmedik yolculuklar ettim geçmişime
Göğsümü darp eden tümseklerden çukurlardan geçtim

Sanat sanat sahibinde müşkül,
Göz görmeyi versin aynanın yüzünü.
Huşu Hak yolunda düşkün,
Çözmeyi versin kalbin özünü.

Acıları dumanaltı ciğerlerle paylaştınız
Biz ay kesiği gecelerde döktükte dizeleri
Hor gördünüz ikramımızı
Dumandan yoksun ciğerlerle
Milyon satan kafalarla dolandırdınız unuttuklarınızı
Biz bir yudum çayda duruldukta

Her insan geldi
Bana bir şiir verdi
Her şiir bir insanın derdi
Satırlar ne gizlersiniz içinizde
Ne izlersiniz tebessümle bizi