Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Uyutun karanlıkları
Lambaların ışıltısı yeter şimdilik
Ilık bir yaş yanaklarımda
Derin vadilere döker şimdilik
Yutkunuyoruz sessizliğe cam kenarında
Kıyık perdeden açık camdan esen rüzgara merhaba

Azledin gönlümü zifiri karanlıklara
Bir sevdanın kör kurşunlarıyla vurulmuş farzedin
Kanteri içinde gözbebeklerim aynalarda
Tebessümlerim etrafa gülücükler saçıyor zannedin
Bir kaldırım boyu yürüyor ayaklarım
Yüreğim canımı tekmeliyor sanki

Birlerle bir mahşer ki bu gavsı telaşım
Bir yaşıma daha girdi bu başım
Yok ki yokluğu tadacak bir arkadaşım
Herkez dost kesilmiş can kesilmiş kalleşliğe

Mahsendi bir dağ oldu gözümde düşler

Siz hiç şiirden kesildiniz mi bayım?
-Evet
Peki nasıl bir duygu bayım?

Kimseye itirazım yok
Kimseye itirafim yok bu kaldırımlar mahseninde
Parmak uçlarımda kuru ekmekle
Bir yudum su tek isteğim bu kış vaktinde
Kimseye iltifatım yok
Kimseye ahım yok bu soğutucu kıyametimle

Saçlarıma kanat takmış rüzgarlar
Ellerime sızmış titrekliği sonbaharın
Ayaklarımda hışırtılar durmadan
Karıştırıp duruyor dünyayı
Gözbebeklerime karışıp zaman
Akıp geçiyor selamsız sabahsız

Kısık yağmurlar sonlandırır baharı
Ayaklarımızdaki çipri çıtırtıları
Ve toprağa karışan günden güne yaprak
Kapatır ezilen yanlarını dünyanın
Bir yolculuktur bu döngüsel
Biri toprak iken biri çiçek

Bu yorgunluk imtihanın son eşiğinde
Kapıları kapatan yardandır hüzün
Bir başıma kalmışken akşam vaktinde
Yıldızları düşüren gözyaşımı düşün
Rüzgarın deminde kavruldu tenim
Adımlarımda aksama titrer yüreğim

Bir gece,
Sallanır ruhum boş odalarda,
Uyanmayan bir sabahı açar gözlerim,
Karanlık ürkütücü sakaklara.
Ne bu bildiğim şehirdir, ne de aldığım nefes

Duyulan söz yaşlanınca ağırlaşır
O zaman dolar gözler ıssız odalarda
Dildeki durmayan iğneli kenepir
Akıldan mahrum madur bir haberci
Kime dokunsa yüreği tahamülsüz çığlıklar
Oda anneydi oda babaydı halbuki