Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Anlaması için ölmek mi gerekli
Geç olmadan sevmiyorsa
Yok olmadan dönmek mi gerekli
Varlığı içine sığmıyorsa
Taşkın bir deniz gibi

Sevinçler dizelerde ezim ezim
Gözde nakarat dilde yara
Bir zaman söylenir mutluluklar gizliden
Tutkulu bir sürgünü olur uçurumlara
Sevdik ve sevindik masumdu gülüşlerimiz
Taki bir limanmışız sığındığı yaralarına

Ey puslu penceremin alın yazısı
Baharı tomuran çiçeklerinle getirdin
Sevilecek ne varsa seninle başladı herşey
Söylenecek ne kadar güzel söz varsa
Önce ruhumdan ruhuna taştı sonra deftere
Mürekkebin endamı değişti

Ay kesiği gecelerde
Perdesiz izledik insanların yüzünü
Bir sözün tutunamadığı yaprak gibi
Sonbaharı beklemeden düşüşüne şahid olduk
Yorgun argın tırmandık yıldızlara
Kayacağını bile bile sevmeyi öğrettik

Sendelermisin yüreğim
İçlenen neferinde
Her bir titreyişin bir depremi andırır
Gözlerim ıslak bir enkazın içinde
Düşürsem yere bir şehri kaldırır
Buruk bir tebessüm var yüzümde

Bir zaman uzun şiirler yazardım satırlarımda.
İçimde biriken saman alevi gibi günden güne yanıp sönen yokluk boğazıma dizilen bir tomar soğuk algınlığı sancısı gibiydi.
Seslendikçe duyulan duyuldukça rahatlayan bir merhem olurdu ruhuma şiirlerim.
Yoruldukça ağırlaşan kelimelerim uzayan şiirlerimi kısırlaştırmıştı
Sevgiyi tarif edecek takati kalmadığı için değilde sevgiye kırılan kalbimin sancısı dizginliyordu kelimeleri genzimde.
Ben geceyi ağır bir mahkum gibi çağırırdım gözlerime

Ne günüz ne gece
Dize dize dolanan bir bilmece
Anlara anlamsız kendine sadık bir işkence

Hiçbir şiirim veya kitabım sevdiğim insan kadar değerli olmadı hayatımda.Onları değerli kılan sevdiğimdir.

Şiir ancak ona hayran kalan insanlarla yücelir.Şiirlerinize hayran olan insanları büyük küçük hataları yüzünden kırmayın.Anlaşılmayan bir duygunun kendi içinizde kavrulması ancak şiirin değerini köreltir.

Mücahid Karaçınar

Ben şekerli içmem biraz şiir karıştır çayıma
İmgelerin tat versin her bir yudumda
Geçmişin ağır travmalarını arındırsın demi
Sıcaklığı göğsümde boy veren buzulları eritsin

Ben şekerli içmem biraz şiir karıştır çayıma

Siz acınıza şiir ile şekil veriyorsunuz.Acıyı içinizde eritemiyorsanız yön veremiyorsanız, ya bakış açınız yanlıştır yada gittiğiniz güzergah.Bu üç sözcüğü gözden geçirin; kader, tevekkül-tefekkür, dua