Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Evhamlı düşünceler içerisinde
Bir veda gibi dizelerim benim
İnsanın en kuytu köşesinde
Düşündüğü bir ölüm reçetesiyim
Doktorsuz susarak yazılan
Düşüncelerin içinden doğup

Yaşamak
Çırpık bir zamanın öfkesinde
Titrek ses el ve ayak
Yorgunluğu maziden gelen bir hazine
Ey bahtıma kibrit çalan diller
Yüzünüz yok ki bakınasınız

Su uyudu bentlerimde
Akrep uysallaştı zamanla
Ben duruldum sessizlikle

Beni çağırır gökyüzü
Yer sarar sarmalar

Çiçeğin dalında tomurcuk
Gövdesinde tırtıl günlük
Baharın çiğdem kokulu bahçelerinde
Bir gül
Tikenli sarkım saçak yapraklarıyla
Gökyüzünü güldürüp

Kabuk bağlarmış zaman
Dehlisi derin vadilerime
Ben uyurken yoklarmış babam
Saçlarımda kır çiçeklerini koklar
Öyle çıkarmış bulutların üzerine
Sen gördün mü anne babamı sahi

Sağanak bir yağmuru giyinirim üzerime
Rüzgar savurur pürüzlü parçalarımı
Uzaklar baktıkça derinleşir yeniden
Ve yeniden sevmek ki bir kadını
Kabuklaşan ruhuna can verir

O koca, merhametli yüreğinin bir kenarında kıvrılıp uyumak için nelerimi vermezdim bilemezsin
Anlamlandıramadığım bütün dizilerimin tamamlayıcısı sensin
Çocuksu yalnızlıklarımdan çıkardığın gün senin varlığınla ruhum tekrar hayat buldu.
Filizlenen bir fidana dökülen bir can suyu gibi dizelerin
Bana döküldüğün günden bu zamana sana olgunlaşacak yüreğimin en nazik meyvesini şiirlerimle vereceğim.
Bir çiçeği konduracağım virgülüme

Kelimelerin ruhumuzda büzüştüğü bir zamandayız
Soğuk iklimler geçirdi kalbimiz
Kendimize yakın kıldığımız tüm şiirler acıya soyundu
Çırılçıplak kelimeler öğündü edep nalburumuzdan
Sonbahar masum yüzünü gösterdi karanfillerle
En çok çiçekler öksürtürdü sevgiye olan alerjimizden

Bu yılgın deniz çırpınası hayat
Bahçemde düğün evimde bahar
Bu masum yüz çıldırtası zaman
İlik ilik damlaların yanaklarımdan
Mutluluğun vesilesiyle boşaldığı kadar
Beni huzur mabedinden sarkıtan hayal

Sen gidiyorsun,
Ufaltıp yaşları gözümde.
Ben irkiliyorum uykularda,
Sessizliğime...

Bir nefes alışın fon gibi gelse,