Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Bul beni bu karanlıklarda
Avuçlarımda külfetli dualarla
Gökyüzünde yağmur oluver
Dol göz çukurlarıma
Yabancı olmasın damlalarım
Düşmesin öyle ağır merdim

Yürekler doyrurası namaler
Çalındıkça karanlıklarda
Göz hunhar el titrek çay demli olur
Çizildikçe sayfalarca nameler
Dert derman mutluluğa hayran olur
Ne bir dumanı eksik kalır peceremden

Ölü ve artık
Artık bir ölü
Topraktan kalkıp
Cehalete doğru yürü

Ömrüm diyorum doktor
Ömrüm
Dudağımın kenarında kızıl kıyamet
Düşerken kanlar
Yıkılıyor yüreğim ellerinde
Ömrüm diyorum

Nice insanlar vardır
Yaşarken ölür
Ölürken yaşar
Nedamet içinde
Nice insanlar küçük bir tebessümle
Süslenir baharın kelebeklerine

Umutlu gözler sayar yıldızları
Aydınlık arayanlar mehtaba bakınır
Kıyık kapı pencerelerden
Güneşi sevenler üşür hep aydınlıkta
Göründüğü gibi olmayan gözlere tutulur
Doluya tutulmuş yürekleri kollar çakallar

Biraz yoruldum insanlarla uğraşmaktan
Özür dilerim
Kitap okusam iyileşebilirim
Biraz yoruldum insanlarla uğraşmaktan
Özür dilerim

Pencereler
Seyredilen dört köşeli bir çerçeve
Portreler her mevsim göçebe kuşlara emsal
İçini ürperten soğuğu aldırmadan
Donuk gözlerime bir kerecik gelsen

Paslı göcekleri penceremin
Camları bahardan kalan buğlar
Gözlerimin uçsuz bucasız açılan kepenkleri
Bir çayım birde yüksekte asılı camlar
Göğsüme sığınmak için dolan rüzgâr
Sıcak vicdan ötesi hastalıkların var

Çiçeği çiçek diye gördüğümüzden hep bu acılar