Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Birçok kitap doluştu aklımızda
Ayrı ayrı şehirler sokaklar tanıdık
İnsanlar bezendi ruhumuza
Onlara bir nevi özendik
Birçok kitap doluştu gövdemizde
Yüksüz dolaştık kırmadan kırılmadan

Susmayı okurken öğrendim,
Bir sineğin iç sesini duydum mırıldanan dudaklarımda.
Bin bir hışırtı sesiyle açıldı karanlıklar,
Kalın kapakların arasında.
Işıklarım a, b, c ve daha nicesi
Sesi sevdim, sessizliği farkettikçe

Kırılandan ötesi var
Dökük nameler
Sayfalarda çizikler
Silinmeyen
Raflarda toz tutmuş izler
Okunmayan hikayeler

Kursakların en mecrasız yanlarında
Asalak bir hayatın tam ortasında yaşamanın
Kimliği sorulmayan yolculukların arasında
Betondan kalıplara dökülmeli hayalim
Çatısında dumanı
Gülen yüzü olmalı duvarların

Ben eski ben değilim
Kir pasak içinde bir serseriyim
Yerden bitme heykellerin
İçinde kan teriyim
Ben eski ben değilim
Aklı uçuk bir deliyim

Etten kemikten sıyrılıyorken toprak ve taş
İnsan bir yolculuğun içinde bulur kendini bir zaman
Yarı uykuda kalplerin kuşlar gibi yorgun çırpınışı
Ve konacak çorak bir yerde
Karanlık bir çukurda buluyor bir an kendini
Tabuttan çıkma bir can iken

Bezenir ruhuma Kur-an harfleri
Dil Hak der yar demez artık
Otuz üc defa Allah u ekber senaları
Can sırat der yol demez artık
Kes reçetemi doktor

Tütsüler bağrımı yırtıp geçen bir feth
Bir ölüm ancak bu kadar usulca gelir
İki dudak arası alışkanlıkla
Yanık bir lav sulanan gözler
Üstünde habercisiydi hastalıkların
Birlerle başladı

Bul beni bu karanlıklarda
Avuçlarımda külfetli dualarla
Gökyüzünde yağmur oluver
Dol göz çukurlarıma
Yabancı olmasın damlalarım
Düşmesin öyle ağır merdim

Yürekler doyrurası namaler
Çalındıkça karanlıklarda
Göz hunhar el titrek çay demli olur
Çizildikçe sayfalarca nameler
Dert derman mutluluğa hayran olur
Ne bir dumanı eksik kalır peceremden