Ellerim düşmüş bir yanıma
Bir yanımda düşlerim yarı uykuda
Kalakalmış rüyalarım bir başına
Gecenin bir yarısında
Bir ömrü geçirmiş gibi
Koynuma yıldızlar düşmüş
Yağmalanmış yüreğımde vakitsiz uçan kuşlar
Gökyüzünü göremeden bir intiharın eşiğinde
Ilık bir kan damlar tenimden yerlere
Islıklar duyulur mezar denen beşiğimde
Sallandırın derin bir uykuyu arzular gözlerim
Kimsesizken koynuma aldığım sessizliğin içinde
Bir insan sevmeli
Mührü bulanmamış kağıtlardan
Baharı dökmüş ağaçlar ırgalanmalı gözlerinde
Sabahı şakaklarında sayan çizgiler bırakmalı
Kalabalık bir meydanda uyanmalı yüreğin
Adımların ve adımlarının arasında
Bir kaçışı olmalı bu sessizliğin içinden
Bir sinek vızırtısı bir korna sesi
Kimbilir
Duyguların devaran olduğu zamanın birinde
Sevgiler vardı diyebilmek sessizliklere haykırarak
Sevgililer
Bir sis bağrımdan taşmış tepelere
Çisil çisil akmakta gözlerim
Bir pencerenin kuytu köşesinde
Bir fincan kahve bir kağıt kalemle
Seni beklemekteyim
Tutunacağı bir dal olmalı hayatta insanın
Umut ya hu
Hudutsuz üflenir nefesler
Dünya fani
Faili meçul geçip giden
Evet adım adım törpülendi kemikler
Etle bir olan toprak toparlanırsa
Ben bu şehrin çiğ tutmuş yüzüyüm
Dallarımdan belli olur yer ile gök yüzüne saldığım nam
Yarık duvar diplerinde sızmış bir el
Ellerimde kokulu çiçeklendir tuttuğum
Geç değil öksüz gözlerinden taşınmak
Yüreğinin kılcal damarlarına bir ömür
Sen en büyük duyguları bir şairin defterinden koparıp koyuyorsun önüme
Ben gözlerimle yetişemiyorum bu uçsuz bucaksız denize
Sere serpe yürüyor yüreğim seninle
Bir bakmışın yerde bir bakmışın göklerde
Sen sessizliği dinliyorsun içinde senden olanı
Ben bir çay bardağını yudumlarken üşüyorum
Hep bir satır ötesindeydi kalem
Gerisini düşünmedik hiç
Karalanan geçiştirilen zaman iken
Hiç kimse bilmedi değerimizi
-
Yaşar Tandoğan Karabulat
Tüm YorumlarBaşarılar, sevgili kardeşim.