Kapımda üç beş tıkırtı
Vurulmuş hasretin demirden tokmaklarla
Göz ucuyla bakıp karanlık bir akşamda
Kaçışıverdi yokluğun rüzgarlarla
Bir çiçekten başlamalı insan sevmeye
Gül karanfil menekşe
İlgisiz sevgisiz kaldığında solan çiçeklerle tanışmalı
Sessiz sedasız gidenlerle boynu bükük
İnsan alışmalı herşeye
Kırılacak kalbe maruz kalmadan
Durgun bir rüzgar buruşturur kirpiklerimi
İçinden göz yaşlarımı döker yanaklarıma
Kurutur sabaha kadar dünden kalan artıklarını
Artıklarımı alkışlayan bir çok insan biriktirdim yarınlarıma
Allahım kalbimi o kadar güzel yaratmışın ki büyük buhranların içinde seni bulabiliyor
Aklımı o kadar güzel yaratmışın ki bütün karmaşıklar içerisinde seni bulabiliyor
Acılarımı o kadar güzel işlemişin ki nakış nakış senden geldiğini bilmek bana huzur veriyor
Sevmenin ardındaki sevgiyi bana o kadar güzel farkettiriyorsun ki Allah ım
Sevdiğim her şeyde seni görebiliyorum
Yalnız olmadığımı bana her anımda gösteriyorsun aslında
Dört yanım sana sukut
Fısıldayan radyonun senden kalan artıkları var kulağımda
Dilim söylenir kalbim duyar artık
Duyuramadıklarınıda
Gidişin demsiz bir çay
Sıcacık
Yıllandırıp küf kokan satırları
Bir vakit aralarım belki şahadetlerle
Gözümdeki meteliksiz akanları
Kapatırım ellerimle
Ne bir handan geçer gönlüm
Ne de cihandan
Varlığım yeşerteceğim yarınlara ulaşmama yetmedi.Sözler ağır bir yaşam hikayesi bıraktı üzerimde.İnceliğin ağır darbelerle pekiştiğini anladım.
Gecemi bürüyüp mavi çarşaflara
Aslı kayıp günde uyandırdım sabahlarımı
Gözlerimde kahrın çeperleri birikmişti
Ve yağmurlar dolgun samimiyetsiz dokunuşlarını
Tenimde gezdirdiği vakit anladım
Umuda damlayan
Üstü kararmış kağıtlar birikti
Kirli silgiler buladı duygularımı
Yalan yanlış imlalar atadım şiirlerime
Kimi yerde duruldu kimi söylenildi ardımdan
Vakti yoktu yazmak için yaşamanın
Sevmek için bir kadını
Anlamıyorlar anne
Anlamayacaklar da zaten
Hani sormuştum ya sana
Babam nasıl böyle dimdik ve sağlam duruyor diye
Çocuklar gibi
Gömebiliyor göz yaşlarını toprağa habersiz
Başarılar, sevgili kardeşim.