Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Bir kez yığıldı gövdeme bu amansız sebep
Pırtılar halinde dolaştı damarlarımda kan
Göz çukurlarımda kömür rengine çalan sedef
Ilgıt ılgıt çağladı körpe karanlıklarda umutlarım
Bir kapı aralı olsaydı bu masum yüze
Bir dutam papatya tutan olsaydı

Mümteni bir bahar askılar boğazımdan beni kır çiçekleriyle
Koklanmamış bir yağmur kokusuyla uyandırır topraklar

Herkez bir şehirden uyandı
Boğazında balgam yumağıyla
Gözlerinde kahrın çeperiyle
Umutlar körpe ışıklara bulandı
Göz görülmeyen gölgeleri vardı ayrılığın

Hangi dalda kaldı mendilim
Sırlanıp gecelere dökemedim kelimeleri
Kursağımda düğümlü söyleyeceklerim
Pencere kenarında bir insan beklemenin
Vebalidir belki
Sırlar kundakladım

Çalakalem bulaşırken gövdeme ayrılık lekesi
Sessizliği bulmuşken bulutlar gökyüzünde
Dökülürken göklerde beyaz inci tanesi
Ufalanır vucudum yalnızlıklara
Bir aya karışır umutlarım
Gözlerimde tomurcuklar büyür

Bir
Kırlangıcın kalbindeyim uçarken
Bir
Yerdeyim soluk soluğa
Bir
Gökte yerle bir

Heybesinde bir öğünlük somun vardı
Kursağında can pazarı
Ayaklarını iğneleyen kaldırımlardı
Kalbinde atılmış çalımları
Omzunda sessizliğin hazin yükü
Dilinde ay kesiği yarayla

Bir başlangıcı olmalı
Her ne ise düşünmeden
Atılmalı dalgın kırlangıçlar gibi
Uzakların seni bulduğu yerde uyanmalı
Aradığın gözler
Bir başlangıcı olmalı

Bul beni kısık mumlarda
Bitik yollarda
Bir köşe başında bul
Öyle çaresiz ki
Dalıp kaldığım uzaklar
Bakınıp kaldığım nokta

Ne bir gölün şırpıntısı
Ne de bulutla sargılanan kar
Yar dedik yaralanmanın farkına varmadan
Beni ıssız bir şehrin kerpiç evlerinde barındırın
Yarım yamalak yollarında gezineyimde
Çıkmayayım yeter ki ucu bucağı bulunmayan