Mete Özdikici Şiirleri - Şair Mete Özdikici

Mete Özdikici

Kendimi bildim zayıf bir eşektim
Derdimi bildim kayıp bir kuşaktım

Anam eşekti babam dahi kelek
Tabii ben de eşekoğlueşek

Devamını Oku
Mete Özdikici

Rabbena! Hep bana, aşı da bana!
Sıra neymiş? Varsa, başı da bana.
Tuzum kuru. Olsun, yaşı da bana.
Kuzum! Midem geniş, taşı da bana.
Rabbena! Hep bana, aşı da bana!

Devamını Oku
Mete Özdikici

Yarı hortlak yarı yaratık olup avare dolaşmış
İş işten geçip başımı belaya sarmışım

Evimde yalnız durup dünyaya dalaşmış
Balamdan ayrı gayrı kalıp belama dalmışım

Devamını Oku
Mete Özdikici

İsterem ahde vefa
İsterem dostta vefa
İsterem dertte şifa
İsterem sayda cefa
İsterem meşkte sefa

Devamını Oku
Mete Özdikici

“Sokağa çıkmak yasak, oturun!” hitabıyla,
Bir bahar sabahında, heyhat gül bile soldu.
Karantina günlerinde, hayat var yok oldu.
Bir bahar sabahında, heyhat gül bile soldu.

Pencereden baktım, yollar, kaldırımlar bomboş.

Devamını Oku
Mete Özdikici

Biri kardan adam, öbürü etten kemikten
Birini güneş, öbürünü gün eritir
Birisi denize, diğeri toprağa karışır

Devamını Oku
Mete Özdikici

Kalemin körlüğünü alat olan açar
Alemin körlüğünü İrfan olan açar

Devamını Oku
Mete Özdikici

Lozan'ı, Montrö'yü yaptı, kazandırdı Hatay'ı
Değil inkâr, yürek üstünde tutmalı Ata'yı
Günahtır vatana ihanet, kaldırmaz hatayı
Birlik isek ne gam! İncitme yazıktır atayı

Devamını Oku
Mete Özdikici

Medeniyet kalmaz Batı'nın tekelinde...
Ama bugün için şüphesiz tek elinde...

Devamını Oku
Mete Özdikici

Acep görülmüş müdür,
Böyle çalan bir müdür?
Dalı dövülmüş müdür,
Öyle kaçan bir müdür?

Acep sövülmüş müdür,

Devamını Oku