Şiir bir çığlıktır, bir ilan-ı aşktır, sallanan bir yumruktur, bir umuttur, bir kurtuluştur...
Cahit Sıtkı Tarancı böyle der...
Şiiri bir türkü olarak görür Nazım Hikmet.
Necip Fazıl’a göre ise şiir, mutlak hakikati arama işidir.
Şiir seven birisi olarak, şiirin şahsın kendini bir ifade biçimi olduğuna inanırım. Ancak, bu anlatımın muhatabı belli bir mekan ve zamanda olmayıp, tek de değildir. Kavrayış da okuyana göre değişir.
Şiirde tema insanın ilgilendiği her konuyu içerir.
ŞİİR
HECE VEZNİ İLE HALK ŞİİRİ
1- Mani: Yedi hecelidir. Dörtlük veya beşlik tarzında tek kıtadır.
a) AABA
b) ABABA
2 Koşma: 8, 11 veya 14 hecelidir. 3-7 dörtlükten oluşur.
Senin gibi ehli zâlim varken
Dünyalar gibi bir var bir yokken
Derdin nasıl anlatır şuara
Yoldaşlarımız bir var bir yokken
Ben eski Adem'i arıyorum
A DOSTUM, BE ARKADAŞIM!
Düşmeyiver; bir tekme de atarlar.
İnmeyiver; malın mülkün çalarlar.
Gitmeyiver; yerin yurdun kaparlar.
Ölmeyiver; adın sanın silerler.
AH OĞLUM, VAH KIZIM!
Ağla yüreğim ağla
Ciğerim kanla dağla
Gönül yarasıdır bu
Geçemez balla yağla
Derdimi kimse bilmez
Elin düşmüşse dara
Düşünme kara kara
Elbette yardım eder
Zor günde dostun ara
Bugünkü meta para
Doğan bebek ağlayan çocuk
Gülen adam somurtan insan
Ve kimine göre acı bir son
Kimine ise mutlu başlangıç
Ölüm var olan tek gerçek
Terkeden kalabalıklar
Kalan ise yalnızlığım
Kefeni örten topraklar
Kafese benzer merteğim
Sönen alevdir hayatlar
Devir gelir devir geçer
Biri gelir biri geçer
Gelen ağam giden paşam
Bize muhalefet düşer
Dere geçer vadi geçer
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!