Mete Özdikici Şiirleri - Şair Mete Özdikici

Mete Özdikici

Kâğıt beyaz
Mürekkep beyaz
Kalemle yaz

Dil yalın
Nutuk taşkın

Devamını Oku
Mete Özdikici

Ramazanı idrak eden Ramazan!
Ermek için kabire inmek gerek.
Burada o idrake kavuştuysan,
Öyle bildim ki sen ermişin gerek.

Devamını Oku
Mete Özdikici

Yaşamak bir mucize
Ölmek ise ihtimal
Yaşar Kur’anı bize
İşte insan bu kemal

Karaydı ondan önce

Devamını Oku
Mete Özdikici

Şair ve yazarlara dikkat ediniz;
Çoğu yalnızlığının eseridir.

Devamını Oku
Mete Özdikici

Kalbime girer mi ki?
Güzel sunucu saki
Ab-ı hayat elinden
Kalasın seni baki

Huzurum neşemsin sen

Devamını Oku
Mete Özdikici

Hoca dedi kalırsın
Ne diye yakınırsın?
Çalışmadıktan sonra
Geçilir mi sanırsın?

Yerinde salınırsın

Devamını Oku
Mete Özdikici

Sevgi denilen nedir ki?
Belki de aşktır bilmem ki
Sevenle sevilene sor
Aşıklar tattı mademki

Nurdan damlalar mı yoksa?

Devamını Oku
Mete Özdikici

Yakında, sıfıra yakın sonsuz yakınlıkta
Uzakta, hudutsuz uzak sonsuz uzaklıkta

Pi’nin ipini limitsiz uzaklığa çeken
Sıfırla sonsuzluğun birleştiği noktada

Devamını Oku
Mete Özdikici

Ne Selefiler gibi zahiri
Ne Hurufiler gibi batıni
Belki Mutezile gibi akli
Az da Hariciler gibi nakli

Denir buna İslami çorba

Devamını Oku
Mete Özdikici

Sevimlimi sevimli torun Alya,
Küçücük ağzından çıkarır salya.

Peşinden koşturur dedeyi bal ya!
Vermek isterim çiçek balya balya.

Devamını Oku