Yağmurlu bir İstanbul
Sabahında
Güneş peçesini çekmiş
Gülümseyen yüzünü saklamışken
Tarafına
Bir simidi bölüştüğüm
Bir turna sessizliği
Gözlerinde zaman
Gözbebekleri büyüdükçe
Yalnızlığı çoğalan
Ertelenmiş akitler
Dökülür zamansız açan
Sen köz müsün
Yakıp da sönmeyen
Yalnız kaldığımda
Acıtırsın en derinden
Gündüzleri boş ver de
Geceler çok hatırlatır
Ne üzgün nede pişman değilim
Olsa da bir kumru
Kanadında veda
Hayatla vardır
Bir merhaba
An gelir gökyüzünde
Yüreğimin meşalesi
Nehir gibi
Sana doğru aktığım
Sözlerin bazen zehir
Bazen hançer misali
Anılar penceresinde
Bir kumru kuşunun
Sesinde ayrılık
Gözlerinde yitip gitmek var ya
Kalbim dağınık
Toplamış bavulunu giderken
Yine dönesi var
Ne zaman gelsen gözlerime
En son güldüğüm gelmez
Üzdüğün dün gibi hatırımda
Ne aylar unutturur ne yıllar seni
Kalbimi ilk yaktığın gibiyim
Ay küsmüş geceye lal
Pencereden dışarısını izlerken
Uzaklara daldım
Kuşlar özgür
Gökyüzünde maviler
Bir tuvalde istediğin renkteler
Dilsiz bu ara şiirler
Yok bu karlardan değil
Bu aralar başım dönüyor
Bilirsin ya
Ama aşktan değil
Tersine tersine dönünce
O yüzdendir geçmişe yaklaşmalarım
Kalemin ucu kırıldı
Yüreğim gibi
Şimdi gelmiyor içimden
Sana bir şeyler yazmak
Ne iyi nede kötü
Balkonumda sardunyalarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!