Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Bir kırlangıcın
Kanatlarında geliyorum
Dallarında çiçekler
Küsmüşken gülüyor
İniyorum usulca diyarına
Gözlerinin sıcaklığı

Unutup gidersem
Gözlerinden
En derin acıları bırakıp
Bir rüya gördüm say
Say ki
Duyulmasın çığlıkların

Kırılmış bütün harfler
Bir araya gelse de
Susuz bir yaz gibi sükuta
Boyun büküp matemli yüreğim
Sevgiler göçebe
Aşksa kötü bir hastalık

Hüzün kokan
Gecenin mektupları
Bu şiirler
Say ki
Yarım kalan
Bir yolculukta

Akşamın seçkin sokaklarında
Büyülü bulutlar
Sana ağlıyor
Bilmem kaç yıldız
Birleşip adını yazmış
Karaladım diye kızıyor

Dal kırıldıysa bir kere
Onarılmazmış
Biz susar şiirler konuşurmuş
Sanki
Gündüz gecenin koynunda
Uykuya dalmış

Yaz bahara küsmüş
Uzun sürünce
Geç geldi diye
Demiş ki dost musun düşman mı
Bahar demiş
Nasıl gördüğüne bağlı

Yine bayram olsa
Ben çocuk olsam
Dolaşsam
Eski adet usulde
Şeker toplasam
Sıcaktan eriyen

Sahra çölünde kavrulup
Dolaşırken yüreğin
Yıldızlar yarenlik eder
Derin bir yankıyla
Yalnızlığına
Mazi bir yara kalmış

Bazen bakarsın da değdi mi
Bunu düşündüysen
Değmemiştir
Şimdi küskün bende anılar
Keşkelerim
Anneme yaptığım haksızlıklar