Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Bu gece ay çatıda
Sürgün kaçmış
Geceden
Gitmek bilmiyor
Büyütmemi istiyor
Kundaklara sarmış

Bir bulutum
Rüzgarın önüne katılmış sürükleniyor
Duracağım yer belli değil
Senden önce
Virane şu kalbim
Senden sonra

Dün akşam yağmur yağarken
Pencereyi açtım
Umutları savurdum tek tek
Yere düştüler
Yine bir umutla perdeyi araladım
Çiğneyip geçtin

Şimdi gelirsen
Yollarda bitmek bilmez
Anıları peşin sıra bırakınca
Mahzun olur bu yüreğin
Dalgalanacak ruhun zaman zaman
Deli denizler gibi bilirim

Sabahın ayazında
Boynu bükük
Çiçeğe şebnem düşmüş
Çiçeği mi ağlatıyor
Kendi mi ağlıyor
Aşk

Hayat taşa değmiş
Taş çatlamış
Hayat kalbe değmiş
Ufacık bir umut açmış
Hayat geceye değmiş
Gece karaymış

Kışın yaprağı
Tutunurken dala
Gözlerim ömründen
Gelip geçer
Bense savrulur düşerim
Yeni bir umutla

Atıl akşamlardan gelen
Uzak bir melodi
Ne zaman
Konuşmak istesem
İstemsiz kelimeler
Pılısını pırtısını

Oturmuş kız kulesinin
İhtişamlı halini
Seyre dalarken
Sayra sayra gelen
Dalga sesleri
Sesinin tınısı olup

Gecenin karanlığında
Yordanırken
Hüküm giymiş yıldızlar
Maviyi hiç tanımamışlar
Zifiri karanlıkken rotaları
Bir görünüp bir kaybolmuşlar