Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Hani böyle
Güneşi görür
Açarsın ya perdeyi
Gülümsersin güne
Merhabayla
İşte böyle bir şey

Bu akşamda
Yaralarım kanadı
Geceye bakarken hatırlatınca
Kabukta tutsun istemem ki
Unutursam korkusuna
Uçan kuşlar getirmezde

Her kırdığın yerden
Güçlenerek
Yeniden yeşeriyorum
Yalanlarından kurduğun
Saltanatın sana kalsın
Bir çırpıda yerle bir ediyorum

Denizin dalgaları
Henüz bestelenmemiş
Ninni söylerken
Yosun kokusunda
Bir fincan kahven
İyi geceler İstanbul

Bir hiçlik kavurur
Sensizliğe açık
Boş ellerimi
İçimde bir çocuk
O da seni arıyor gibi
Uykular cümlesiz kalır

Kahveyi sevmezdim
Elinden içmeden önce
Şimdi acıda olsan
Bir kahvenin kırk yıl hatırına
Adın bende
Kahve şekeri

Deniz sığ
Ama dalgaya serzenişte
Martılarda yok
Çölse
Susuzlukta bile
Kaktüse

Bir kaktüs çiçeği
Dikenini ansızın batırırsa
Nedenini bilemezsin
Aşk ispat ister
Özürse telafi
Kalbinin ağrısını bilirsin de

Kaktüs sevince
Yaralar ama
Bildiğim o da bir çiçektir
Sonuçta
Kaktüs iyi midir
Diyemem ama

Elleri çiçek tutan bir yetişkin
Ama kalbi hala çocuk
Kıyılır mı o çiçeklere
Neden kıydın be çocuk
Gülümserim düşününce
Sarı papatyadan