Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Gecenin karanlığı
Çökünce kalbime
Benim uykum kaçar
Senin yanına
Bilmem ki
Senin uykun kaçar

Bir sümbül sokağından
Geçiyorum
Boynunu bükmüş
Hercai sandığı
Mazbut bir menekşeye
Vurulmuş

Ben hiç sigara içmedim
Karşıyım
Hep o yönde tepkim
Biliyor musun
Ama alışınca bırakmanın
Nasıl bir şey olduğunu

Yar deyince
Akla düşen
Gözleri olmalı
İçinde sevda tüten
Şiirleri
Özü sözü bir

Anlatamadıkların dökülmüş gözlerine
Bir hüzün dokunaklı
Renkleri silik
Tasvirinden uzak
Çaresizlikten yamalı cümlelerde
Yakışmaz olmuş diline

Adı aklıma gelince
Hiçlik fırtınası
Bende çağrıştıran
Bahçede sakız gülleri
Bana aşkı anlatan
Kokusundan sarhoş

Kış gününde
Bahar olup
Mahzun gönlüme
Bir hoş geldin
Gülümsetirken yıldızlar
Aysız geceyi

Gün geceden hüküm giymiş
Meğer gece ayazlarına
Tutunmuş yüreğim
Yüreğinden savrulup gitti
Karşı dağın
Karı gibi

Gece uyku firarda
Kaçarsa gözlerinden
Tepeden tırnağa
Yolcusu kayıp
Limandan ayrılmış
Bir gemi

Zaman her şeyin
Üstesinden gelirde
Yüreğe söz değerse
Yara alır
Olmaz deme
Belki bir gün yaralarının