Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Kalbimin odalarında
Dolaştım sensizliği
Bir bir anlattılar
Dile geldi kimsesizliği
Rıhtımda rüzgar
Mevsiminden soğuyor

Geceye eklediğim
Günlerimde
Gelen bir düş
Olursun otağımda
Tarifsizim
Yıldızları sayarım

Kirpiğimin ucunda
Tutunur inci taneleri
Ha düştü ha düşecek
Say ki canımı acıtan
Bir uçuktun geldi geçti
Sevgide özgür bıraktım

Hayat tersine çevrilmiş gibi
Doludizgin akarken
Gözlerin takılır düşlerime
Ruhum şarkı söyler
Oysa bilirsin ki
Şairler gereksiz kelimeleri

Sevgi kalpten gelense eylem gerektirir
Dildense söylem
Oysa sonbaharın yağmuruna
Aldırış etmeden açan
Deli dolu zehirli bir çiğdem gibi
Ömrüme ne zamanda girdin

İklimsiz bıraktın ya
Bir kıyıda
Şimdi artık
Yaz olsa ne kış olsa
Sabahları sulamaktan
Vazgeçtiğim sardunyaların

Gelmek için çıktığım
Her yolun basamağında
Tek tek
Yine senden vazgeçtim
Bozguna uğradıysa kalbin
Tamirine de izin vermez

Yazamıyorsun ya şiirler
Kalemin değil
Gönlündedir kırık
İnciler dökülse de gözlerinden
Bilirsin
Artık kalbin bir ayrılığa alışık

Ne gelir ki elden
Bir kere
Kağıdın kaleme
Gönlü düşmüş
Hadi bir çöp adam çiz
Kocaman gözleri olsun

Simanı aradığım gecelerde
Sanırdım ki aşka yakalandım
Oysa düşündüğümde
Ben hep sana dargındım
Tarif dersen
Bir çocuğun uykudan uyandığında