Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

leylak güneşe aşık olmuş
Ve bunu güneşe
Çekincede de olsa
Zar zor söylemiş
Güneş bende
Seni seviyorum demiş

Hayat samanlıkta
İğne arar gibi
Doğru olanı ararken
Düştüğün yanlışlarla dolu
Aşk bir doğal afet gibi
Artçıyla gelip geçen

Bazen sözcükler
Zehirli bir ok gibi
Sahibini bulur
Bazen de geri döner
Söyleyeni kalbinden yeniden
Tam on ikiden vurur

Mevsim erik zamanı
Hangi yeşile baksam
Düşlerimin meyvesindesin
Çözülürse bir yalnızlık
Limon ağacına doğru
Bil ki yine de vazgeçilmezimsin

İlk defa hayal kurdum
Senle ben
Gülerek karşılıklı
Uzaktan konuşurken
Sanki oturmuştuk diz dize
Bir kış masalını anlatıyorduk

Şöyle doğduğun güne
Bir gittim de
Çakmak çakmak
Çakır gözlerin
Yumuk yumuk ellerin
Hoş geldin gamzelim

Şimdi geceler uykusuz
Matemde
Mevsimler hep yalnız
Yaşattın hatıraları derinde
Sarılırım yalnızlığa
Unutmak isterken sensizliği

Bir rüzgardın esti geçti
Sandım ki unutturur
Geçmişten bana dünleri
Yok sayarım yaşadığım
Sensiz bütün günleri
Kurduğum hayallerde küstü gitti

Bir rüya gibi
Göz açıp kapayıncaya
Geçti zaman
Ömür dediğin
Bir avuç hüzün
Bir buruk mutluluk

Aşk bir tütsüde gizli
Yanıp gelir geçer
Bazen kalem yazmaz
Yürekte gizler
Şimdi bende saklı
Yazılmamış şiirler