Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Gözlerim mi kapalı
Işığım mı sönük
Umutta tükenince
Şiirlerde bir bir öldü
Kuşlar gömdüm yüreğime
Uçup sana gelmek

Bir katre karanlıkta
Kapı aralığında
Sıkışıp kalan
Bir çocukluk
Ne büyük ne çocuk
Baktığında aynaya

Düşüncelere dalıp
Yüreğini yokluyorsan
Kendini sorguladığında
Şimdi sevmiyorum dediğin
Her şeyi
Sevdin bir zaman

Biten bir hikaye için
Yazacak bir şeyde bulamıyorum
Şiirde yazmak gelmiyor içimden ya
Hadi neyse
Belki saçmalıyorum
Böyle işte görmeyince unutuyorum

Bir şiir gönder
Çok uzaklardan
Bir ötleğen kuşunun gagasında
Anlatsın seni
Haldaş olalım
Bir pınardan su içelim

Sabahın ilk ışıklarıyla
Nefesin karışırken
Nefesime
Sesinde sandım kendimi
Ben seni böyle sevdim
Tutarsız avare demeden

Sen farklısın ya
Belki ben
Böylesine alıştığım için
Alışılmışın dışına çıkamıyorum
Bildiğim yolu
Bilmediğimle

Titrerken kalbim
Hatırlatır unutulmuşu
Ah bu eylül yağmurları
Sicim gibi bir yağmur
Gökten yağarken
Islanır ayaklarım

Hislerim dökülmüş
Bir yağmur
Savrulmuş dalından
Kuru bir yaprak gibi
Dün gece resmine baktım da
Kalbim

Bir yıldız merdiveni
Zamanın içinde
Konar göçer
Bir katre gülüş
Bende mum gibi erir
Sende yakar geçer