Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Bir yıldız merdiveni
Zamanın içinde
Konar göçer
Bir katre gülüş
Bende mum gibi erir
Sende yakar geçer

Gidişini kutluyorum
Köhne bir kır kahvesinde
Martılar arkadaşlık ediyor simidime
Çay sen gibi efkarlı ve demli
Deniz mahzun
Gözlerimde iki damla yaş

Kaç kez güneşe göz kırptın
Nabız yoklayıp durdun
Seviyor mu diye
Bir yabancıysa hayalin
Bir bak dön düne
Hangi gece

Bir resim çizdim
İçinde sen ben
Yakıştık mı bilemedim
Bir şiir okudum
İki kalp birbirine mi düşmüş
Çözemedim

Sessizliğin içinde doğan saflık
Camdaki yabani
Beyaz menekşem
Ne fazla sevgiye
Nede suya alışkın değildir
Yaprakları kalp şeklini andırsa aldanma

Sürüncemede kalmış
Bütün kelimeler
Dilimde sürçülisan
Bir kere soldu mu insan
Yeniden açar mı çiçek
Kalbinde tarumarsan

Kirpiklerin gölge düşürmüş
Yüzüne
Yine de bir tebessümün
Bir ömür
Küsmelere de zaman bırakmadın
Aldığın oysa

Şimdi ben seni bir kitabın ortasından
Okur gibi buldum
Suyun nasıl verilir
Öğle güneşi mi seversin
Yarı gölge mi bilemem
Hangi saksıdan düştün

Yokluğunun ruhumu
Haps ettiği
Zamanlar geldi
Bütün dengemi şaşırdım
Göçebe kervanlar
Kalktı yüreğimden

Ey çocuk
Elinde gül tutuyorsun
Dikenlerini saklayarak
Oysa ben
Gülü dikeniyle de severim
Korunaklı tutarak