Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Şu kalbimin içinde
Kıyıda köşede kalan
Eskimiş bir sevdada olsan
Rengi solan
Yine gecenin katresinde
Yağmurun düştüğü

Kayıp giden zamanı
Anımsarken
Penceremden ihtişamlı dağlara
Uzaklara dalıp
İç geçirirken
Ansızın üşürse ellerin

Sesimin buğusunda
Kayboldu sesin
Bende artık ifadesizsin
Bir miğfer giyip
Kuşanmam kılıçları
Çekip dert etmeğe

Yalnızlık bir terim mi
Alışılagelmiş bir karanlıkta
Bir hasreti yakalarken gölgen
Dilinde şarkılar
Adınsa nağmem
Aslında biliyor musun

Anıların bir bir
Önüne yaprak yaprak
Dökülüyorsa
Çocukluğuna kaçıyorsan
Çocukluğunla hesaplaşman
Bitmiyorsa

Herkeste başka bir tariftir aşk
Kimine göre
Seni yaralayanın
Peşinden koşmaktır
Kimindeyse kalp çarpıntısı
Reçetesi yazılmaz

Ben gideli çok oldu
Ama sen fark etmedin
Önce gözlerim gitti
Sonra sesim
Şimdi iyi geliyor
Kendimle nefesim

Uykusuz gecelerin rüzgarında
Çok uzaklardan gelen
Bir melodi gibi gelirsin
Aklım karışır ayazlarda
Karmakarışığım yine sensiz bu yazda
Ne atıl sokaklar unutturur

Her gece uykuya
Dalarken sensiz gözlerim
Uykuma gel rüyam ol
Beklerim
Mevsimler solarken
Sensiz izlerim

Bir şiir yazdım
Senli gecelerin
Karanlığından payıma düşen
Düş bahçelerinde
Dökülmüş çınarlar
Konmuyor kuşlar dallarına