Ne yolcusun, ne de hancı,
Ustalaştın sen yalancı.
Belli ki çekmeden sancı,
Ustalaştın sen yalancı…
Yere bakıp yürek yakan,
Ne deyim Üstadım ne deyim size,
Doğrudan şaşmadı Üstad Karakoç.
Vur Emri’yle şi’ri sevdirdin bize,
Kabından taşmadı Üstad Karakoç…
Sola yamanmadı, halen sağlıydı,
Cahil ile dost olunmaz,
Sözün bilmez üzer seni…
Onun kitabı okunmaz,
İlim bilmez üzer seni…
Karşında varsa saygısız,
Ben gül isem onlar diken,
Kökümüzde piç var iken,
İçimize nifak eken,
Soysuzdur o, kardeş değil,
Sil onu sen kafandan sil! …
İşimiz terziliktir, eski yeni demeden,
Kalıbına uydurup; ölçer, biçer, keseriz…
Padişah kaftanını, üstümüze giymeden,
Kıvamını buldurup; ölçer, biçer, keseriz…
Gönül urbalarını; yamar, diker, giyeriz…
Her Arapça bilen Kur’an’ı okur,
Ancak, tefsir için bilim gerekir!
Sanmayın her bilen kilimi dokur,
İlmeği çözmeye ilim gerekir…
Okkanın çektiği nisap olmayı,
Yetkiyi eline alan sorumlu,
Temizle Yurdumu hain kalmasın!
Vatandaş isyanda bil ki durum bu!
Geçmesin zamanı, sonun olmasın,
Temizle Yurdumu, hain kalmasın!
Damarında Türk kanı, nedir sende ki bu hal?
Her neferi bir yıldız, her kızımız bir hilal!
Zemin değil yeriniz, göklerdesin Gülnihal,
Bu necip milletimin, dünyada adı tekti,
Eğmedik asla yere, başlar her zaman dikti,
Tescillenmiş terörist, hüküm giymiş caniyi,
Utanç değil mi utanç, muhatap gibi gören…
Kandırması çok kolay, saf niyetli faniyi,
Kınalı kuzum olsun hem suçlanan hem ölen,
Ne tuhaf! Boş bakanın kendi olmuş tam bölen!
Tanımak kolay olsaydı,
İnsan hayal kurar mıydı?
İçi başka, dışı başka,
Kimsede sır kalır mıydı?
İnsan gerçek sevse idi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!