Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Güzelmiş çirkinmiş demek boşuna,
Tamamı cennetten sürgün geliyor.
Hurilik tacını takmış başına,
Ege’nin kızları başka oluyor.

Kirpiğin çatalı kaşına vurgun,

Bir yağmur bulutu duygularımız,
Geçtiği yerlere bahar getirir.
Uykusuz geceye seher getirir,
Mantıkla yarışan kaygılarımız.

Dağların ardında, uzak bir ilde,

Suçlu ben değilim, bu kördüğümde,
Düğümü çözmeye gücüm yetmiyor.
Gözünde bir damla yaş gördüğümde,
Dudağın gülmeden acım bitmiyor.

Ömrümüz geçmesin cinnetle cinle,

Orta Asya bozkırına yaslandım,
Dedem Korkut sazı ile uslandım.

Âlem benim ile tanır Hayyam’ı,
Şarap değil dünyasının tamamı.

Gökyüzü pürüzsüz mavi mi şimdi?
Giydi mi İstanbul billur şapkayı?
Marmara’da hırçın dalgalar dindi,
Martı çığlığıyla doldu mu kıyı?
Sizin oralara bahar geldi mi?

Beyninin ishali ağzından akan,
Ne kadar küfretse küfrü kendine.
Bir adam değil ki, karşıma çıkan,
Dudağım kirlenir, küfretmem yine.

Saymadım kaç sene geçti aradan,
Sarılıp gittiğin günü saymadım.
Hasretle sızlayıp akan yaradan,
Resmini taşıyan kanı saymadım.

Gönlüme ektiğin sevda çiçeğin,

Kimisi mey sandı, ömrümü içti,
Gönlünü satmayan birisi var mı?
Her gelen yakasız elbise biçti,
İnsafı atmayan birisi var mı?

Omzuma yaslanıp duyguya dalan,

Görmek marifettir, içinde senin,
Kanadı titreyen bülbül saklanır.
Bahtımı süsleyen sevgi desenin,
Bazen karalanır, bazen aklanır.

Ne zaman konuşsam deli dolusun,

Haydi davran güzelim, kur artık soframızı,
Bu akşam da hüzünler başka diyarda gezsin.
Gözlerime bakarak gönlümün nazlı kızı,
Bardağımı doldursun, kalbime sevda yazsın.

Çöllerdeki yollarım sana vardı varalı,