Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Pes dedim siteme, pes dedim naza,
Müsaade edersen ben gidiyorum.
Seninki aşk değil, müebbet ceza,
Sevda cephesinde cenk ediyorum.

Senin her ötüşün Aslı’nın sesi,

Yoluna güllerden halılar serer,
Tomurcuk goncaya eklerim seni.
Gönül cezvesini ocağa sürer,
Duygu kahvesine beklerim seni.

Gecede gündüzü yaşamak hüner,

Uzakta baharsın, özlerim seni,
Başımda bulutlar, güz kara gözlüm.
Ne cismini getir, ne de resmini,
Bir daha istemem, söz kara gözlüm.

Ömrün bin mevsimi sevda zamanı,

Sevda mektubunun duygu pulları,
Kaybolan adresin peşinde gitti.
Zavallı ömrümün bütün yılları,
Hasret yağmurunun yaşında gitti.

Utangaç yüzünde mahzun bakışlar,

Dumanlı dünyamın sıcak külüne,
Şimşeği çakmaktan usanmadın mı?
Boynunu büktüğün gönül kuluna,
Tepeden bakmaktan usanmadın mı?

Bahtıma nikâhlı sevda gelini,

Mevlana gönüllü olmak zamanı,
Tepinip savurma tozu dumanı.
Çayıra uzanıp geviş getir de,
Birbirine katma sapı samanı.

Üst üste yığıldı kırdığın potlar,

En yakın gezegen bin ışık yılı,
Boşluğun içinde en derindeyim.
Gönül gemisine liman kapalı,
Kızağa çekilmiş günlerindeyim.

Sevgimin gizini iki üç ece,

Ben Japon sahili, sen tsunami,
Köpükler saçarak başımdan aştın.
Virane kalbimde saklanan gömü,
Planı uğruna peşime düştün.

Kleopatra’nın soyundan mısın?

Ey kirli suratlı haddini bil de,
Tertemiz sayfaya imzanı atma.
Bilgi yok kafanda, kemik yok dilde,
Ustalık köşküne serilip yatma.

Yağcı ukaladan, korkak dönekten,

Güneş battığında parlardın hemen,
Işıklar saçardın sana ne oldu?
Vuslatla yarışın olduğu zaman,
Rüzgârı geçerdin sana ne oldu?

Tebessüm cevherdi her ilacında,