Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Gözüme bakarak aşka inanan,
Gönlüme vurulan sen değil misin?
Darılıp yollara düştüğüm zaman,
Boynuma sarılan sen değil misin?

Yeniden doğuyor batan güneşler,

Baharda uçuşan kelebek gibi,
Düşümde dolansan ne kaybedersin?
Duygumdan beşiğe bir bebek gibi,
Masumca uzansan ne kaybedersin?

Yalnızca ben miyim aşka inanan?

Teselli ararken meyhanelerde,
Muhabbet bağında izim kalmadı.
Maziden atiye yandığım yerde,
Küllerim savruldu közüm kalmadı.

Kırdığım kadehler yıllardan beri,

Binbir bahaneyle binbir dırdırla?
Gönül servetimi kumara verdin.
Hüzünler sitemler cefalar gırla,
Mazimin resmini önüme serdin.

Sezmekten acizsin çektiğim derdi.

Ölüme çare bulan Lokman Hekim misali,
Her derdime devasın demedim mi ben sana?
Ömrümün kalanında binbir gece masalı,
Yüreğime yuvasın demedim mi ben sana?

Türk Sanat Müziğinin besteleri sesinde,

Yalnız on dört şubata sığdırılmaz asırlar,
Günler yüzelli saat, aylar yüz gün olmalı.
Gözlerinden gönlüme baharı sunan sırlar,
Sevdayı bestelerken günler düğün olmalı.

Ellerinin sıcağı ellerimi milyon yıl,

Aşkın ummanına ışıklar saçan,
Ruhumun şavkını har mı sandınız?
Hasretin zehriyle sevdadan göçen,
Gönlümün gözünü kör mü sandınız?

Kaç kere kırıldı içimde bin fay,

Sevgiyle uzanıp tuttuğum güller,
Elimde kapanmaz yaralar açtı.
Yar diye bağrıma bastığım eller,
Gönlümün sırrını toplayıp kaçtı.

Koruna kapıldım, boşuna yandım.

Hazan bahçesinde yürüyen adam,
Arkanda rüzgârlar önünde yağmur.
Zamanın ufkundan batıyor akşam,
Ayakların yorgun dizlerin çamur.

İçinde büyüdün bu sonbaharın,

Gözleri bulutlu dertli başını,
Vefalı göğsüme koyarak sevdim.
Pençesi mızraklı puhu kuşunu,
Gönlümün bülbülü diyerek sevdim.

Büyülü rehberim, aşka göçünde,