Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

İnsafa gelerek, geriye dönüp,
Yıktığın dağlara bakamaz mısın?
Olmayan vicdanın sözüne kanıp,
Yangına bir tas su dökemez misin?

Gençliği uçurur zamanın atı,

Vurduğun gönlümü ahrete saldım
Sevgimi verecek kimse yok artık.
Feleğin koynundan özgürlük çaldım,
Sırrıma erecek kimse yok artık.

Geceler ısınmaz ayın ferinden,

Yüreğime oturmuş, yitirme korkusuyla,
En mutlu anlarımda için için yanarım.
Dudağımda hüzünlü gözlerin türküsüyle,
Sen güneş, ben dünyayım, etrafında dönerim.

Aklımın köşesine yerleşip sırıtırken,

Meraklı meraklı bakmayın ulan,
Halime bırakın, gidin başımdan.
Dost, ahbap, arkadaş, sevgili filan,
Hatıramdan çıkın, gidin başımdan.

Kendi icadımdır her ıstırabım,

Tümünü alırım gelen acının,
Her derde razıyım. Yeter ki, şen ol.
Cezası idamsa sevda suçunun,
İpimi yağlayan celladım sen ol.

Top güllesi yapsan, göğsüme Ay’ı,

Kırklara karıştın bu son gidişte,
Okurum sevdamdan kalan eseri.
İçin rahat olsun, başardın işte,
Beterden beterim aylardan beri.

Eski günlerimiz cennete eşti,

Saçını serdiğin ipek yastığa,
Resmimi koymadan uyuyamazsın.
Hasret şarabını döker bardağa,
İçerek aymadan uyuyamazsın.

Geceni süslerken hayal deseni,

Hüznüme değmezsin diyecek kadar,
Yüreğin hiddetli, aferin sana.
Sevdaya son nokta koyacak kadar,
Gazabın şiddetli, aferin sana.

Yürekten sevenin gözleri güler,

Muhteşem duyguların tarihe bıraktığı,
Efsaneler yaratan yeni bir çağ gibiyim.
Fırtınanın göğsünde ormanları yaktığı,
Vakarıyla yükselen ulu bir dağ gibiyim.

Kaç elimden, durma kaç, kaçabildiğin kadar,

Yine bu bahar da yalnız erdiğim,
Güllerin ardından sen çıkıyorsun.
Sırtüstü uzanıp hayal kurduğum,
Yemyeşil çimende sen kokuyorsun.

Böyledir baharı Güneydoğu’nun,