Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Var mı benim gibi sevdaya koşan?
Hislerim hâkimi bu sahaların.
Boynunu bükerek kapına düşen,
Benim için olsun kahkahaların.

Sevenler mutluluk bekler yarından,

Bir ucu semada, bir ucu yerde,
Peşimden inatla yürüyen duvar.
Mazimle aramda karanlık perde,
Bahtımı siyaha bürüyen duvar.

Cenneti, huriyi ardına aldı,

Sevgimiz ilahî Anzer Balıydı,
Sayende acımsı tatlara kaldı.
Itırlı bahçemiz çiçek doluydu,
İhanet kokulu otlara kaldı.

Elâ gözlerine gönlüm darılmış,

Ne zaman doğruyu söylesem sana,
Karşımda bir hırçın kedi bulurum.
Aldırmam gönlümü tırmalamana,
İçimde acıyan tadı bulurum.

Burcumuz uymadı başından beri,

Şiire benziyor yazdığın dedim,
Kasıla kasıla geziyor artık.
Ustalar ustası âlemde adım,
Diyerek keramet yazıyor artık.

Şiir çayırına sürdüm tosunu,

Yüreğime zebaniler zulmünü,
Kimden öğrendinse bana da öğret.
Mecnununa vefasızlık ilmini,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Önce âşık edip çiçek açmayı,

Dibi görünen limanda,
Gemileri bir bir yaktım.
Boş kalacak yerim handa,
Antep’i size bıraktım.

Okunmayan bir masaldım,

Sevdada Karun’dan zenginim ama,
Dilencisin diyor, inanmıyorsun.
İmzanı atarak düştüğüm gama,
Plancısın diyor, inanmıyorsun.

Toplasam dağ olur, attığın taşı.

Yağdanlığa dönüşmenin ilmini,
Âliminden iyi bilir yalaka.
Çevirirken edepsizlik filmini,
Baş rolünde artist olur yalaka.

Çayırların vak vak öten kazıdır.

Kaç akşam ayrılık kararı verdim,
Kaç sabah kapına döndüm yeniden.
Geceler boyunca hayaller kurdum,
İhtimal busenle yandım yeniden.

Cebimde saklanan bir tutam saçın,