Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Havva’yı yaratıp cennetten atan,
Kalbime sevgiyi dolduran O’dur.
Duygumun tahtını periye vatan,
Yaparak sevmemi bildiren O’dur.

Allah’ın eseri göğsümde yürek,

Dağlar selam durdu, yollar eğildi,
Mesafeler caymadılar bir tanem.
Namert kurşunladı, mertler dağıldı,
Cinayete doymadılar bir tanem.

Bizi ayırmakmış onların dini,

Mahzun gözüm çerçeve hayalinin resmine,
Tozlarını fırçalar kirpiklerim aşk ile.
Hülyalara dalarak dünya kurdum ismine,
Sana verdim gönlümü, içindeki köşk ile.

Kuşlar seni sayıklar, güller seni anlatır,

Göz göze mutluyduk yıllardan beri,
Bitmesin bu tatlı düş ela gözlüm.
Yollarda küskünüm, dönemem geri,
Bari sen peşimden koş ela gözlüm.

Duygu ipliğinden gönül takını,

Bakmayı bilene güneş olurum,
Işığı kapalı gün sayma beni.
Aslı’ma yanmayı kader bilirim,
Sevdada bu kadar bön sayma beni.

Yanardağ ucunda hasret yarattım.

Aklını başına topla da gitme,
Yollarda pişmanlık var demedim mi?
Vefana muhtacım, perişan etme,
Göğsümün içinde dur demedim mi?

Yaptığın yanlışı anlattım bir bir,

Hüzünler harem kurdu gönlümün sarayına,
Dadandı hasret kurdu, ömrümün her ayına.

Derbederim deliyim, yürek dertli, gönül hoş,
Sevda şarabı içtim, âlem sarhoş, ben sarhoş.

Cisminden uzakta yaşamak çok zor,
Yüzünü yüzyılın aşkıyla sevdim.
Bakışın içimde parlayan akkor,
Gözünü yüzyılın aşkıyla sevdim.

Vuslatın Kahire yüreğim Selim,

Ellerim kelepçeli, ayağım prangalı,
Ateş dolu hücredir yurdum hatırın için.
Özgürlüğü yakarak kül edecek mangalı,
Yüreğimin göğsüne kurdum hatırın için.

Koskocaman çocuksun, oyuncağım elinde,

Buzların içinde sessizce yanıp,
Korda üşümeyi öğreneceğim.
Zulüm yatağımda derde uzanıp,
Yara kaşımayı öğreneceğim.

Ömrümde görmedim böyle fırtına,