Mehmet Halil Şiirleri - Şair Mehmet Halil

Madem her şey tek olacak, ben de ‘’tek tek’’ çiyim
Ben de aday ilan ediyorum kendi kendimi, es geçip reyisi,
Ben de C. Başkanı adayıyım, işte size gerçek vaatlerim
Yalan öyle tatlı ki, yatırım için istemez kuruş sermayeyi

Baraj için yatırım yapanlar, ey kışkırtıcılar
Doğa ile toplum arasında ne gibi fark var?
Suyun dar kanallarda hızlanıp sertleşmesi
O hızla uzak mesafelere sıçrayıp gitmesi
İşte bu sıkışmalar gençliğin ateşlenmesi…
Özgürlük buhar gibidir, fazla sıkıştırılamaz

Bazı aydınlar ve gazeteciler var ki,
Sanki sahipsiz kaval, yedi delikli…
Gelen üflüyor, giden üflüyor…
Parmakları kavalın delikleri üstünde

‘’Neden bin odalı saray? ’’ diyorlar
Ustalıkta sınır olur mu?
Öyle yetişecek ki elemanlar
Bin odada bin tilki dolaşacak
Kuyrukları değmeyecek birbirine
Saray, sınav mekanı olacak…

İşçiler köylüler eskisi gibi değil
Elleri nasırlılar devri kapandı
Beyinleri nasırlılar devri açıldı
Nasır, açıyor doğayla aramızı

Aldanmak

Aldanmak fıtratımızda var, kimseyi suçlamayın!
Yalan söyleyenler de, sonra çiğneyerek sözlerini,
Çıkarıp alırlar içinden öfkelerini…
Sarhoşluğu vardır doğalla fıtrat arasında sıkışmanın

Vücudumuz olmasaydı
Ruhumuz nasıl tatmin ederdi arzularını?
Onun için demişler ki:
‘’Vücut ruhun kerhanesi’’
Ruhumuzu tatmin etmek için
Tanrı çamurdan yapmış bedeni

Dostoyevski bir toplantıda yüksek sesle okuduğu bir şiir nedeniyle Çar tarafından Sibirya’da hapse mahkum edilir. Hapis cezasını bitirdikten sonra anılarını kaleme aldığı “Ölüler Evinden Anılar” adlı kitabı yazar. Kitapta, hapishanedeki hayatından önce insanları tanıdığını sandığını ama yanıldığını burada anladığını belirtir. Yazar, “kara halk” olarak tanımladığı bu kitleyle karşılaştıktan sonra insanları çözümlemeye ve kendi iç dünyasının derinliklerine inmeye başlar.

Dostoyevski hapishanedeki bir köpeğin yanından geçen her mahkum tarafından tekmelendiğini gözlemler. Köpek mahkumlardan kaçmadığı gibi yanına bir mahkum yaklaştığında eğilerek tekmelenme pozisyonu almaktadır. Dostoyevski bir gün köpeğin yanına yaklaşıp başını okşar. Köpek şaşkın şaşkın ona bakarak hızla yanından uzaklaşır ve acı acı havlamaya başlar. O günden sonra köpek Dostoyevski’yi her gördüğünde ondan kaçar.

Ruhu köleleştirilmiş bu köpek bir sevgi açıdır. Bu durum insanlar için de geçerlidir. Hayatları boyunca haksızlığa ve kötü davranışlara uğramış sevgi açları iyi bir davranışla karşılaştıklarında nasıl davranacaklarını bilemezler. Bazen kötü davrandığınız insanlar size tapar, bazense iyi davrandıklarınız sizden nefret eder. Böyle insanların gözünde onları aşağılamanız onlar için bir beklentidir. Sizi gözlerinde yüceltirler. Eşit ve iyi davrandığınızda ise onların gözündeki değeriniz birdenbire düşer..."

Yeni yılı niye kutladık biz?
Gelen gideni aratırmış, bilmez miyiz?
Güle eğlene karşıladık sevgili gibi
Daha ilk günlerinde şok etti bizi
İçimize dalan Truva Atı’ymış
Aldı kaç yiğit insanı ilk haftada

Sarayda bir bölücü başı,
İŞİD en yakın arkadaşı,
Korkutmuş bürokratları,
Sıfırlamak bütün icraatı…