Mehmet Halil Şiirleri - Şair Mehmet Halil

Zararını görmediğimiz halde
yılandan korkarız,
çünkü yılan sürünüyor yerde.

Faydasını görmediğimiz halde
Kartalla övünürüz,

şehrin sokaklarında,
ve
Karşıyaka Konak vapurunda,
Karanfiller kuş olmuş.
Her karanfil,
Bir öğretmene konmuş.

Savaş çanları çalıyor
heyecan dorukta
savaş mihrakları,
''Çocuklarımız feda olsun ''diyor
kendi çocukları yok mu dersiniz
onlar hiç şehit olmuyor...

Her bölgesi ayrı güzel anadolum,
Dağ dağ, orman orman, çiçek çiçek.
Binlerce çiçek binlerce hayat,
Vızır, vızır, hayvan, insan, böcek.

Bütün bu güzelliğe, bir sille vurulmuş,

Emperyalizme karşı şavaştın,
Güzel yurdumuzu kurtardın.
Ama! tohumlarını da ektin,
Suladın, çapaladın, kolladın.
Kale gibi karşımıza diktin.

‘’Duracak’’ ışığı yandığı halde, durakta açılmayan kapı için, pardon diye seslendi inmek isteyen bayan. Sırtındaki geniş yük ile, daha hızlı ilerleyebilmek için, pardon dedi, kalabalığa dalan hamal. Adres sormak için köşedeki büfeye yaklaşan genç, pardon diye başladı sorusuna. Gıcığı tutunca, elini ağzına götürüp, pardon dedi, haberleri sunan spiker.
Pardon… pardon… pardon…
………………….
Burada dört satırla geçiştirdiğime bakmayın, aslında, kırk katır bile az gelir,
günlük ihtiyacı karşılamak için, bu kelimeyi taşımaya …
Hı, hı- cık, cık – he, he- şişt- hey- gibi birçok yerli kelimenin yerini aldığı gibi

Fırtınaların sertleştiği bir sonbahar
Taze bir darbenin sessizliği hakim ortalığa,
Kurumamış daha,
Kimsenin sırtındaki soğuk teri.
Arayış içinde,
Yuvası yıkılmış bir demokrasi neferi.

Herkes konuşabilir ana dilinde
Ama mecliste kürtçe yemin suç.
Arapça ise, girebilir meclise…
Arapça dua edilir, açılır avuç.
Böyle laik görmüş dev/et kafa
Bizde böyle! , laikliğe uymak.

Halka; paran kadar konuş
Ege/men/lere,
Ko-nuş-tu-ğun kadar para.
Şimdi çıra yak,
Bun/da doğruluk ara.

Buralar bıraktığın gibi değil artık
Pantolonumuz gömleğimiz yırtık.
İş yok, güç yok, tarla yok.
Evlerin duvarları bile yıkık.

Bütün fabrikalar kapatıldı.