Biz biliriz biz bizi, biz içiyiz, emekçi
Tarlaları ekeniz, harmanları döveniz
Alnımızda terimiz, ellerimiz nasırlı
Orak çeken ot biçen marabayız, ırgatız
Şu vatan param parça hem açız hem de yoksul
Gündüze doğan güneş, yağmurla yüklü bulut
Havaya, suya, toprağa düşen üç cemre
Sarı başakta buğday
Ak süt, helal süt içiren cefalı anne
Dostların gülüşü
Baharın gelişi
Situna dilê min şikestî;
Kulîlkên bexçê min jî çilmîsîn,
Ax vê serê min;
Derde,xeme,xeyale dîsa li min,
Hêlînên li ser warê me şelandin!
Malên me û gundên me …
Ey ekmeğimizi-emeğimizi çalanlar!
En az sizde bilirsiniz bizim kadar,
Yıllardır hep o anlattıklarınızı masallar,
Birer boş laf…
Yoksulluk ne alın yazısı ne de bir kaderdir
Hepsi düzmece hepsi birer uyutma,
Bir tutam umut
Bir dilim ekmek
Bir nebze sabır
Birazda fırsat verin bana
Hepsini yürek ırmağıma katayım
Oluk oluk, köpük köpük
Bazen bir kuşun gagasından,
Bazen hünerli parmaklardan,
Bazende pençeler arasından..
Süzüle süzüle kayan,
Bazende ya öpülesi,
Yada hoyrat ellerden!
Yaprağın sararmışlığına
Takılıp kalan gözbebeğim
Yırtılan gecenin şafağında
Ne umutlar
Ne hayaller besledim
Ölümün askerleri kol gezerken
Berxê min karê min
Birçîbûn jî xwe zore
Wek darê ax li bêav!
Gul û kulîlka venade
Lawê min qîza min
Daê awazeke kûre dîsa bi nav dilê min de
Fîxaneke pir mezine, derdê min derdekî zîze
Çikandin nav canê min e; xeme, êşe û kesere
Tûje, tehle min dêşîne, mînan maran jî vedide
Ketim nav mij û dûman, newal-kendalan û çiyan
Welat bihuşt û xweş-jiyan e,
Welat her dem dilê bican e,
Kew, kevok, askên wî hene!
Serdanpê jî bi gul û gulistan e.
Welat wek xemla keçan e,
hakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.