Mehmet Çobanoğlu Şiirleri - Şair Mehmet ...

Emektir terle yoğrulan
Bükülüp çağlayan
Güneşten teni kavruk
Yoksul köylülerin
Tertemiz alnından
Tarlalara, bahçelere, seralara akan

Her bijî serok, her hebî Apo
Te tarî rê kir û şefeq geş kir
Te rast vegot te têkoşîn pêşxist
Yekitî çê kir, niştiman geş kir

Her bijî serok, her hebî Apo

Ben yağan yağmur ben yürüyen selim
Toprağın koynuna dökülüyorum
Pınarlardan derelere akarak
Her güle, çiçeğe dost oluyorum

Ben nehirim ben ırmağım ben çayım

Dinmeyen gözyaşlarını çorak topraklara
Katmerleşen kederini
Bitmeyen dertlerini
Mavi göğün altında
Rengârenk çiçeklere konan
Kelebeğin ömrünü kısaltan

Heybetle bakan görkemli dağların gizemine
Beni çeken yüreğimle
Tatlı bakışlarına
Vuslat olduğum
O güzel gün
Bir nebzede olsa

Her sonbahar bir kopuştur, göçüp gider göçmen kuşları
Her sonbahar gözyaşıdır, benim için
Dinmeyen bir derin acıdır
Yapraklar dökülür birer, birer
Her yaprak dökülüşü
Bir ölüm

Zor geçen bir karakıştı
O gecenin karanlığını
Duman, fırtına sarmıştı
Dudaklardan öpen keskin ayazdı
Yıldızlar gökyüzünü terk etmiş
Güneş çoktan karanlığa gömülmüş

Gönül ciğerimde yaralar açma
Beni şu dağların ardına atma
Lütfeyle, kerem eyle, insaf eyle
Etme, eyleme yine benden kaçma

Huyu güzel, yüzü de cennetimsi

Hat hat xwe roja me
Helat çû ser fiza me
Em qurbana vê rojè
Ronahî bû warê me

Hat hat xweş roja me

O gecenin sabahında baş gösteren bir zulümdü
Şafakla oluk oluk acılar Halepçe’ye dökülürken,
Karlı dağlara gün kusarken
Ölüm kaskatı kesilmişti her bir bedende,
Yüreklere dingil yaşam durmuştu
Yıllarca acısı unutulmayacak Halepçe’de;