Mehmet Çiçek Şiirleri - Şair Mehmet Çiçek

Anlayacaksın bir gün, seni sebepsiz terk edişimi,
Okuduğun laneti geri çekeceksin...
Soğutmak zorundaydım kendimden seni.
Bir gün anlayacaksın, seni sebepsiz terk edişimi.

Ciğerlerim kor gibi yangın yeri

Mahşer-i dergahtır bakışların yüreğime
Hükmün senin ve yüreğim ilel-i müteselsile
Turnalar alıp götürür mapushaneye
Geriye kalır âlem-i mihnet

Ahir-i devran suskunken mabedime

Uzun uzun dalgalanan saçların bir güneşi andırıyor
Baharın açan çiçek kokuları gibi sokaklara yayılıyor
Hafif bir esinti ile yüreğin uç noktasına dokunuyor
Işığın, yeni hayatlara gebe yeni aşklar doğuruyor
Ben ise buğulu camın arkasından sana bakıyorum

Durgun bir gece.
Yıldızların dili tutulmuş
Yanıp sönen ışıklar sönük bu gece
Sokak lamları titrek titrek tutuşurken
Adımlar sessiz, gecenin kalabalığı yalnız…
Rengini kaybetmiş mekanların canlılığı

Her yaprağın hikâyesi farklıdır düştüğü toprağa
Kimi sert fırtınaların kurbanıdır, savrulur
Bazen yaş tutan bir cama
Bazen bedeni harap olmuş bir kapıya…
Kimi meltemin dokunuşuyla, savrulur
Bazen aşk tüten masum bir limana

Sorma bana güneş, baharda boynun neden bükük diye.
Biliyorum kuşlar cıvıldıyor
Gökyüzü pırıl pırıl
Sarı saçların tene hayat...
Ben cehennemi yaşıyorum.

Tufanlara gebe kaldı yüreğim
Sert ışıklar çakıyor,
Uğultular çığlıklarıma karışıyor
Gecelerim yarılmış bir vaziyette yere akıyor.

Mermi gibi toprağı delercesine yağıyor bulutlar

Ah derdimi kime anlatsam ki.
Duyun beni ey turnalar...
Alın beni de gittiğiniz diyara.
Kanatlarınızda bir tüy olam
Alın beni gittiğiniz diyarlara.

Bu köhne zaman durmalı
Su akıp yolunu bırakmalı
Taşı toprağı sermeli, akmamalı
Bu köhne zaman durmalı...

Eli elime değmedi

Sen, unuttun gittin beni
Umrunda değildim zaten
Ne dünden, ne bugünden, ne de yarından aklındayım
Sahte gülücüklerle avuttum kendimi
Sessiz, ağlamaklı, hüzün dolu sözlerle uyuttum kendimi
Her günü bahar gibi bekledim, bekledim