Mehmet Çiçek Şiirleri - Şair Mehmet Çiçek

Gözlerim seni görüyor adımımı her atışımda.
Ellerim titriyor seni gördüğüm her dakikada.
Kalbim çarpıyor delicesini seni düşündüğüm her anda.
Seni çok seviyorum sensiz yaşanılmayan bu dünyada.

Sana olan sevdam bitiriyor beni acımasızca.

Deniz sevenlerine öfke saçıyor.
Dalgalar masum kıyıları dövüyor.
Yüreklerde bir çırpınış bir masumiyet
Denizin esaretinden kurtulamıyor.

Ay çaresizce çırpınışı izliyor.

Bugün 17 Ağustos 2010.
17 Ağustos 1999. Marmara Depremi'nin tam 11 yıl sonrası!
Unuttuk mu onları!
Unutturduk mu onca acıyı!
Belki yaşamadık!
Belki görmedik

Feryatlar göğün dertli yıldızlarında.
Esi alınmış kalpler hatıralarda.
Himayeci gözler köreldi zalimlerin başında.
İlmin yıkılan gölgesi muhtaç bakışlarda…
Mücadele ruhunun kaybolan zamanlarında.
Esaretten kurtulmayı bekledi minik kalpler.

Bir sabah Antakya…
Dertlerin engin denizlerde
Yalın ayakla koşuştuğu;
Güneşin masum gözlerinde
Kederin silindiği yer…
Sevginin bir yıldız gibi

Rengârenk hayaller kırgın asırlara…
Uçuşuyor tazeliğini kaybeden yıllar…
Bir mum gibi eridi gözlerin aynasında…
Yarına yara açan acının, sessiz hatıralarıyla…

Kanatlar semanın derin ufuklarında yorgun,

Bir martı denizin kırık kanatlarında.
Esen sert yelin savunmasız incisi…
Dökülen tüyleri, küle dönmüş zamanın;
Dalgalarda savrulan yaralı ceylanı…

Titrek dudaklarında yatar bir figan,

Yıldızlı geceden kayan bir umut.
Konar yarını bekleyen yüreğime.
Beraberindedir rengârenk hayaller.
Deryanın sükûneti içinde.

Güneş parlar gözlerime.

Umudun penceresine bakıyordu Hejarın gözleri
Titrek sokaklar, boyun eğmiş ayazın ayağına…
Yalın ayaklı, temiz yürekli bir can….
Aynaya bakan gözlerin yansıması birer Hejar…

Gecenin esen sert boranın şafağında.

Yıldızlar kadar parlak bir gece.
Hüzün taneleri düşer meçhulün üzerine.
Ay doğar.
Geceyi, karanlığa gömen bulutlara inat.
Bir mutluluk meltemi eser.
Hüsranlı yüreklere inat.