Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

GÜLÜŞÜN GÜLÜŞÜM OLSUN

Gideceksin.
Belli ki kararın kesin.
Belli ki bizi terk edeceksin.
Şu patikalar,

Söylenmemişi söyleyen
Gel hakkını helal eyle
Yarını güzel eyleyen
Gel hakkını helal eyle

Gecemi gündüz edenim

TÜRKÜDÜR DAĞLARDA SİTEMİN SENİN

Bir yanın gökyüzü bir yanın çığlık
Yıkılsın yoksulluk ağalık şıhlık
Yakışmaz yiğide ölürken sığlık
Güvercin uçurur matemin senin

SAVCI ARİS HAKİM ERİS
BİZİ NASIL BARIŞTIRIR

Selam beklerken yellerden
Bir haber geçti tellerden
Biri Aydın biri Vanlı

KURTAR KENDİNDEN KENDİNİ

Şu dünyanın telaşından
Yürek kanar dalaşından
Sevmeye vaktin kalmamış
Hep işin aşkın başından

DOYMA E Mİ!

atın güzelliğine mi özenmeli
zebra olup özgür mü gezmeli

eşekliğe bulaşma

DOLAŞTI YOLUMUZ ÇÖZÜLMEZ ANNEM

Bu yol kolay değil uzun erimdir
Varsıllar yoksula üzülmez annem
Diyorlar ki elbet Allah kerimdir
Zulüm zor görmezse bozulmaz annem

Bakın şu dünyanın geldiği hala
Viraneye dönmüş şehir misali
Ağu katar arı yaptığı bala
Cahile minnetin zehir misali

Kimi güz yaprağı gibi savrulur

BEKLE GELİRİM

Sanırsın ki zemheri
Sanırsın ki
Öldürecek bu şehrin kahrı
Boğacak seni havanın zehri

BU BÜYÜKLERE BİR MASLALDIR.

Bilge bir adam yola çıkmış şöyel bir insanları görmek istemiş. Bakmış bir meydanda yüksekçe bir gübre yığınının üstüne bir adam çımış; altında bir sürü adem ona biat etmiş, yönü ona ibadet ediyor. ‘Yat! ’ diyor yatıyorlar; ‘Kalk! ’ diyor, insanlar da sürü halinde kalkıyor. Kimseden kuru kuruya niye yatalım, niye kalkalım deyip bir sorgulayan yok.. Kimsi ‘vatan’, kimisi de ‘İslam sizinle gurur duyuyor! ’ diye, zıplayıp çığırışıp duruyor. Bir anlam verememiş yoluna devam etmiş.

Yolda ulu bir ağaca rastlamış. Öyle büyük bir ağaç ki kim bilir kaç yıllık. Gövdesinde kaç sevdanın, kaç kavganın izi, kaç ihanetin yarası var.