Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

DAMLA DAMLA

Yıldızları serpmeliyiz derken gülüşümüze
Bol dünyayı dar ederler, nidem hüzünle gamla
Göğsümüzde saçlarını tarardık düşümüzün
Hasret biçtik acı sağdık ey yar hep damla damla

DE HADİ BİR ÇOMAK SOK ŞU FELEĞİN ÇARKINA

Ne bir yeis ne beis
Dokundurma erkine
Sür atını ey reis
Yârin al da terkine

ATEŞ SENİN ELİNDE AMA BENİM DE YARAMDA

Güllerimiz yağmalanır
Yitik bir sevdaya düşer
Solar hoyrat ellerde

Sevgiyi alıp eline
Getirenlere aşk olsun
Yüreğini tüm evrene
Yetirenlere aşk olsun

Nefsini edip de köle

GÜZ

gazel olmak kolay değil
geçliğin güzelliğin yağma
ne koklanmış çiçekliğin hatırlanır
ne de yâre sunulmuş meyveliğin

Bülbül unuttu sevdayı seheri
Gül de güller gülüversin sevgili
Yoksun bura kış kıyamet zemheri
Gel de bahar geliversin sevgili

Yollar düşler var ki senli geçmeyi

KADINIM
Penceremde hanım elim
Konuştuğum anadilim
Anam eşim iki elim
Su gibi akan kadınım

KABULÜ YOK CAN HAVLİNDE TÖVBELERİN

Sıktığım yumrukların hınçıyım
Savurduğum zamanların pişmanı
Sorumsuz sözlerin utancıyım
Erteleyemediğim nefsin kürek mahkumu

YAR DEDİĞİN YANDIĞINA DEĞMEZSE

Yar dediği yandığına değmezse
Yel vurmuş gül gibi kül olur gider
Yiğit sevdasına boyun eğmezse
Dağlara düşer de del olur gider

SEVDA GELMİŞ KONACAK BİR GÜL ARAR

Sevda gelmiş konacak bir gül arar
Dalıma kondu da uçup da gitti
Günaydınsız bir dünya neye yarar
Güz gülü oldu da geçip de gitti