Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

KALDIM GERİYE

Her canlı ölümün sözleşmesi,
Senediyle doğar elinde.
Ama el bir kere ölür,
Ben bin kere öldüm;

TATLI TATLI

Yanağında gül gözlerinde menevşe
İşlemek düşünü çeyizinde nakışa
Bilirsin yelde nasıl neşelidir meşe
Ne aşka aç ne de namerte muhtaç

Hani diyorum
Hani
Çoluk çocuk
Bir vakti akşam
Otursak diyorum
Dumanı tüten

GÜLÜŞÜN İLKBAHAR BAKIŞIN YAZ

Yelken açıp aşkın dümen suyuna
Sevdam demir attı gelip koyuna
Ayazlar yemişim fırtına poyraz
Yol yorgunuyum alsana koynuna

HAZAN VURMUŞ GÜLE DÖNDÜK

Nasıl yazgı nasıl kader
Bendin yıkan sele döndük
Gelen budar giden budar
Hazan vurmuş güle döndük

BU GECE AY GECESİ

Bu gece ay gecesi
Dallardan ay sarkar
Bu gece ay gecesi
Sevgili ay takmış başına

Bu bendeki bildik değil
Bir başka yara
Eğil deli gönlüm eğil
Bu nasıl sevda
Vurgun yedim yar elinden
Bu sevda başka

Yalnızlık ormanında bir fidan olduk
Çektiğimiz bunca emekler boşa mı
Kanattık sevdayı gonca iken yolduk
Gül kurusu karşılamak varken akşamı

Yaşamın yollarına tuzaklar kurulur

Eteğime sevgi katıp
Sana geldim bir tanem
Nevruzun düşüne yatıp
Sana geldim bir tanem

Tövbe edip aklanıp

Nasıl zaman nasıl ferman
Aklımız karışmış bizim
Soyulmaktır asıl düşman
Yolumuz dolaşmış bizim

Bir yazgıyı bölüşmüşüz