Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

Bir bebek vardı hani
Uykusunda bile gülen
Boşaltıp içini aşkın
Sözlere tutsak ettin

Korkuya teslim olup

Şu dünyaya bir bak hele
Gidenlerin nesi kaldı
Çilesin(i) alıp gitti de
Geriye gülüşü kaldı

Kimi görünüşe kandı

Yumurtaya can veren ulu tanrım
Gül yarattın diken nedir sapında
Çamura ruh veren ey yüce tanrım
Ol demek varken kul nedir kapında

Fasık binmiş fukaranın dalına

LEYLİM BAHAR

Bir dünya diyorum hani
Bir ülke diyorum dostlar
Gök mavi
Deniz mavimi mavi

Pencerelerinden alev fışkıran
köşke bakarak
İki çocuk çocuk gülüyordu
kasıklarını tutarak
El ele tutuşup yürüdüler karanlık sokaklara
‘Çak adamım! ’ deyip

Fikirler bulanık zihinler siste
Kafalar karışır söylenen seste
Bir diyeceğin var mı bu hususta
Nedendir bu nedir çaresi usta

Ben düşerken elin oğlu semirir

Nefsinin kölesi olan
Dostunun çilesi olur
Olacağı bile bile
İşinin hilesi olur

Geçince gençlik zamanın

Bu gün dağ yolunda bir güzel gördüm
Halin nedir deyip sormadı canan
Gönlümde açan gülü derip de verdim
Gülün kalsın dedi almadı canan

Dalga dalga saçları sanki rüzgâr

Bu düzende
Analar yaşam telaşında
Babalar şehrin dalaşında
sevgi nedendir ıskalanır
Bazen de
Bebeler hep uyur uyanır

GÖLGEMİZ SEVİŞİR GÖNLÜMÜZ DEĞİL

Med cezir arasında bir şaşkınız
Pazara çekmişiz sevdamız sefil
Gitmek mi kalmak mı gelgeç aşkınız
Gölgemiz sevişir gönlümüz değil