Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

Nefsinin kölesi olan
Dostunun çilesi olur
Olacağı bile bile
İşinin hilesi olur

Geçince gençlik zamanın

Fikirler bulanık zihinler siste
Kafalar karışır söylenen seste
Bir diyeceğin var mı bu hususta
Nedendir bu nedir çaresi usta

Ben düşerken elin oğlu semirir

LEYLİM BAHAR

Bir dünya diyorum hani
Bir ülke diyorum dostlar
Gök mavi
Deniz mavimi mavi

Pencerelerinden alev fışkıran
köşke bakarak
İki çocuk çocuk gülüyordu
kasıklarını tutarak
El ele tutuşup yürüdüler karanlık sokaklara
‘Çak adamım! ’ deyip

Bu gün dağ yolunda bir güzel gördüm
Halin nedir deyip sormadı canan
Gönlümde açan gülü derip de verdim
Gülün kalsın dedi almadı canan

Dalga dalga saçları sanki rüzgâr

Bu düzende
Analar yaşam telaşında
Babalar şehrin dalaşında
sevgi nedendir ıskalanır
Bazen de
Bebeler hep uyur uyanır

GÖLGEMİZ SEVİŞİR GÖNLÜMÜZ DEĞİL

Med cezir arasında bir şaşkınız
Pazara çekmişiz sevdamız sefil
Gitmek mi kalmak mı gelgeç aşkınız
Gölgemiz sevişir gönlümüz değil

GELİNCİKLERDEN GELSİN ÖLÜM

Çiçek tarlasından geçecekse yolum
Çiğdemler gelinciklerden gelsin ölüm
Başım gözüm üstüne eyvallah gülüm
Sonu narı cehennem olsa kabulüm

ÖPÜP DE GÖNDERMİŞ VERDİĞİ RESMİ

Yüreğimde sevdam dört yanım duvar
Ellerim kelepçe yıkamam annem
Yurt dedim halk dedim bilmem ki ne var
Hakimin hükmünü yakamam annem

NİNNİSİZ ÇOCUK

Kimler dağa kaldırdı düşündeki gümüşü çocuk.
Kaç kurşun uçurdu yüreğindeki kuşu
Kim kararttı yüzündeki gülüşü be çocuk.
Yuvan annesiz