Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

Atımı sürme yokuşa
Can canana yakışa
Huri melek bana ne
Can can ile buluşa

Tanrı’dan bir ferman ola

Aşktan gelecekse belâ
Başım gözüm üstüne
Yansın Kerem solsun Leyla
Başım gözüm üstüne

Gül isem solayım aşktan

NE GÜZELDİR KİM BİLİR

Kim bilir ne güzeldir
Ne güzeldir
Çiçeğe durmuş bir emek
Ne kaygı

İNSANDAKİ KERAMETİ UNUTMA
ADALETTE MERHAMETİ UNUTMA

Zenginlik ne paradadır ne pulda
Varsıl iken sefaleti unutma
Aradığın ne şahtadır ne kulda

HER SABAH SİL BAŞTAN YAZMALI SENİ

Her sabah sil baştan yazmalı seni
Dört mesimin lekimşahın dilinden
Azat etmek teni, akıp gideni
Yakalayıp sarmak aşkın belinden

HAVVA’NIN DÜŞTÜĞÜ ŞU DURUMA BAK

Güzel tanrım, sen mi yazıp yarattın?
Adem’in çektiği bu cürüme bak.
Kimine cömertsin kimin(e) arattın.
Havva’nın düştüğü şu duruma bak.

YÜREK YANAR KALEM KANAR ÖZ KANAR

Öfkeden sevgiye kalmıyor zaman
Bir yaşam telaşı dersin elaman
Kurdun insafına kalmış sa ceylan
Yürek yanar kalem kanar öz kanar

SOKAK ÇOCUKLARI
Size derler ki
Sokak çocukları
Kim bilir şimdi nerede
Ne halde nasıldır
Mezar taşları kadar soğuk

-Baba, onlar neden öyle,
Kadermi mi bu böyle?
Gel de dağa kaldıralım düşlerini,
gülüşlerini çalalım bu gece?

-Hayatı okumak lazım oğul bence

İNSAN OLAMAZSIN BEYİM

Olmuşsan güçlüye yama
İnsan olamazsın beyim
Mevki makam tamam ama
İnsan olamazsın beyim