Mahmudiye Düzkaya Şiirleri - Şair Mahmud ...

Korkusuzca sevmelerim boşuna değilmiş
Lakin tüm korkularım
Şimdi yüreğimde asılı
Ve aşkı idam ediyorlar

Ve yüreğimde âdem elması

her uykuya düştükçe gözlerim
ölüm öptü düşlerimden
ve yok oluşlara saldım kendimi

kırık bir sazda telsiz tınımda
hesapsız sevdamda

ne yana dönsem hüzün çıkmazı ne yana dönsem sensizlik

eski bir anıydı eklediğim frekans
zamanın sensizliğine astığım yalnızlığım
ne çabuk geçti zamanın yontulmuş ömrü ey firuze
nerelerdesin ah yüreğimin masum yokluğu nerelerdesin

gözlerim ışıl ışıl parlıyorsa
hayata başka bir pencereden bakıyorsam
demek ki ben aşığım

yüreğimde binlerce kelebekler uçuyorsa
şiirler düşüyorsa dudak ucuma

kadın ölürse yürek öksüz kalır
kadın ölürse şiirler susar lal olur kahkahaların
kadın ölürse toprak kokar onu tutan avuçların
kadın ölürse sevdalar susar

yüreğindeki kadını öldürme

biz sevda yız bir devre imza atan
yüreğinde tüm yasakların naif kırılganlığı
ve çocuksu gülücükler de
yanağında açan tebessüm üz

zaman hayatın değişken tuvali gibidir
binlerce renk cümbüşü
binlerce nakış

ve hayatın sayısız merdivenleri gibidir yaşam
inişli ve çıkışlı

hayat güzel gidiyor mirim
ite kaka
hayat tıkırında da
biz her zaman hayatı sırtlanırız
yüktür zanederiz omuzlarımızda

zamanın dökülen yapraklarını izle
tek tek kopan ömrüm gibidir

ve hüzün rüzgarlarına teslim edilen nefesim
bir üfürükte silinir giderim

zambak etekli geceme gel
tül tül dökül mehpare yüzüme
süzül kuytu yalnızlığıma
ve yüksük ol acımın parmak uçlarına
ey gecemin delişmen kadını
adını unuttuğum