Mahmudiye Düzkaya Şiirleri - Şair Mahmud ...

yaşama dört elle tutundum
sevdiklerimi bu kadar kolay bırakmayacağım dedi
içimdeki cılız bir ses
ve yeneceğim seni dedi içimdeki
avaz avaz sevda güvercinleri
hayat iksirim sevdam, aşkım,ve sen kuzum

her salıncak ağacında yarım kalan düşler asıldı
ve çiçekler soldu gölgesinde selvilerin
ıtırlı düş somun muydu kuruyan meşenin dalında salınan
yoksa meşe-miydi yürek yürek yanan

haydi bana bir resim çiz desem

yunusun sevgisi yüreğin de
ve yaşama sevinci dolu dolu
kostümü balık lakin ruhu insanım diyenden daha temiz ve pak
ben yunusum ben hürüm sevgi okyanusunda
haydi sokul çocuk kalan ruhunla yanıma
seni saracak sevgimin gücü

her uykuya daldıkça dipsiz bir kuyuya düşer gibiyim
haydi yüreğimden tutu tutabilirsen
ya da elimden tut
çek beni yüreğine
ayrılık mı
cepsiz bir kefendir gecenin zifiri karası renginde

hüzün karanlığın gözyaşlarıdır
ve acılar tortu bırakır yüreğe
hicran kıymık kıymık batarken tenime
kat kat olur ömrüm her çizgide

bak yüzüme görecek misin acımın kıymıklarını

yüreği yufkadır devrilen zamanın
acılar demlenmekte ömrümüzde
la mekana yaslanan kimliksiz benlikler kimin
heyyyyt ses versin çalınan lirik ezgiler
ölüm vakti geldi
hay di as beni tomurcuğunda karanfil gecemin

gecenin en demli yerindedir yaşam
şubatın acı papatyaları açtı
karanlığında
bak fallarımda savaşın çığlığı gebe
ve yarınları olmayan çocuğun gözlerinde
hüzündür hayat

savur kardeşlik kokusunu
kavgadan uzak
maviş çocuklara
ve dokun hüriyet uçlu kalemini
şairim
tüm

dost sandığım kuzunun altında köse
yüreği eğri olandan beklenir hile
söz gümüş sukut altının biline
boş vereceksin sana sırtını dönene

uçmak özgürce ve kendi göğünde
kanatları masum kelebekleri
özgür bıraktım bu gece
bu gece kendim olacağım
sıyıracağım yüzümden
mutluluk maskesini