Mahmudiye Düzkaya Şiirleri - Şair Mahmud ...

kaç düş sattın ey şair gölgesi küflü yokluğuna
ömre hüzün biçildi biçim biçim yokluğunda
yüreğini satma değer bilmez kullara
ederi peş kuruş etmez sözde sevdaya inat
sen şiirlerini yaz
okuyacak tüm kainat

Kadın ruhun gülüdür,
Kadın aşkın közüdür,
Kadın sevda özüdür,
Kadın namus sözüdür.

Kadın güldür gönül de,

zamanın anaç göğsünden emer dokuz doğuran sevdam
dokuz doğuran sevdam sen olur
ey zamanın anaç göğüslü yalnızlığı
ya sen kaç kez doğumlardasın yalnızlığım
ve ben seni doğuruyorum sen ise yalnızlığıma gebe

ben bildim bileli hep çatıktı kaşları
birkez bile gülmedi
neden hep böylesin ey koca adam
ben senin çatık kaşlarında astım tüm tebbesümleri

haydi gülümse ay doğsun göz ucuna

gecenin rengi menekşe gözlerin kadar gece
seni yazdım hece hece
kaderimde ol diye
masalımsı sevdam

ey eflatun masalım

ben bir serviyim dallarım özgürlüğe
köküm hakikate ulaşan
ben bir sözüm
lal dillerde bülbül gibi şakıyacağım
ben bir şairim
kalemimle sonsuzluğa yazılacağım

binlerce çığlık yüklü karlı dağlar
zemheri doruklar gibidir ayrılıklar
yedi renk yedi iklim sevdalı göyneyim
yunusun hırkası gibidir
bende ayrılıklar

incinmiş bir yürek sezdim
eski anıların tozu sinmiş ruhuna
şiirler yakılmış vedası olmayan sevdaya
ve külleri yakmış ruhunu
o küller ki tekrar can verecekken sevdaya

bu gece tüm ayrılıkları idam ettim
avucunda beyaz bir gülüm şimdi
yüreğim martı saflığında
seni izler ey kördüğüm yalnızlığım

yalnızlığının gölgesi de sen gibi kurnaz almeda


korkular zamansız açan çiğdem çiçeği
kekremsi buruk
sen öyle miydin almeda