Mahmudiye Düzkaya Şiirleri - Şair Mahmud ...

gemiler kalkar bu limandan
yüreğimde martılar firarda
martıların kanadına bağladım gemileri
haydi kanatlanın demir kelebek
özgürlüğüm....

ben zifiri bir rengim
kara bir çalıyım kimine göre
zamanı esir etti güncelerim
dilim varmıyor ey dost
ben güneşini kaybeden bir takvimim savaşın renginde

vaz geçmişliği mi sırtımın kamburuna yükleyip gitmeliyim
ben hep yalnızlık içtim ömrümün kasesinden
gitmeliyim yalnızlığım gitmeliyim
sen kal istersen sol yanım
ben gitmeliyim

mizah anlayışı sektir hayatın
güldürürken düşündüren
düşündürükken güldüren

bizler sek hayatın palyaçosu
ruhsuz süvariyiz

Ruhu korsan olanın kalemi giyotindir
Benim kalemim dilim
Dilim benim idamım oldu mirim
Bak ne ölüyüm ne de diriyim

Bak! İbret al benden

mayıs patı çocukluğumun sevgi çiçeği
kendimce bir ad taktım annem
kasıp patıya inat gülümsyen
mayıs patı çiçeğiyim
haydi gülümse ben gibi
mayıs mayıs

Dağ gibi anaların gözyaşları akar derinden
sızım sızım sızlar yürek derinden
ey dağ kokulu ana kadın
sen ağlama yer gök ağlasın yerine
bulutlar hüzün meltemler küskün
acına oy anam dağlar oynar yerinden

Cezair’ de çocuk olmak

Çocuk omuzlarıma yüklenmiş bir yüktür yaşama hakkım
Çocuk gelinler soluyor ömür tarlasında
Ben gelinciğim ben papatyayım
Zemheri baharımda

özgürlüğümün atları dolu dizgin
tıpkı şiir gibi
ve her şiir dört nala kalkan
doru taydır özgürlüğe
bak ey kanatlı çocukluğumun özgür tayları
haydi şaha kalkın

anıları karıştırıp kelimeleri harmanladım
ve seni yazdım düşen her yaprağa
güz dediler

seni sordum rüyama dokunan periye
kahredici yalnızlığınızlığına astılar beni