Mahir Çiçek Şiirleri - Şair Mahir Çiçek

şimşekler çakınca gözünde
görürsün o zaman hanyayı konyayı
hele bi düşte gör
tutmazlar elinden dibindekiler
bırak tutmayı basar geçer
üstüne üstlük birde ezerler

bana anlatmak istediğini şimdi anladım
burkuldu biraz acıdı yüreğim
gözlerim doldu hüzünlendiğimi anladım
hafiften bir ezgi çalındı kulağıma
ayrılık şarkısı dinletildiğimi anladım
sıladayken ayrılığın gurbet olduğunu

yorgan dağ üzerimde
çakıl torbası sanki yastığım
anılar gelir ah hüzünlenirim
kasvet çöker döner başım
uykumu çalar hırsız geceler
tan ağarır sabah olmak bilmez

Öyle böyle olmuyor bu gidişler
bir yerinden tutup yürütmek lazım
gitti gidiyor derken bozuldu işler
ağıt yakmakla gönül derdi bitmiyor
durduğu yerden başlatmak lazım.
Muhabbetle gönül bağına girmeli

Azrail bir günün kaldı dese söz, yapacağım.
Tüm zamanımı o resme başlamak için durduracağım.
Sehpa üzerinde tuval bir ellerimde palet bir elimde fırçam,
Tuvale yansıtacağım her şey mutluluğum sevdam.
Gün batımı fonunu kızıla boyayan bayık güneş,
Hasretim hüznüm yüreğim buruk acım...

kalbin kırık buruksa eğer
hiç kırılmamış say ve sev
yüzüne bakmıyorsa kimse
kendini seyrediliyormuş bil
gülen gözlerle kostak yürü
seke seke dans edercesine.

Erciyes yaylası güzeller yurdu
Önü Yeşilhisar Kayseri ardı
Bütün güzellerin sendedir derdi
Kokar burcu burcu gülün Erciyes

Davardır türkmenin yüzünün ağı

gök kubbe altında
güneş doğmadan üzerimize
geceleri ay somurtmadan
gündüzleri kara bulutlar çatmadan kaşını
gözlerimizde şimşekler çakmadan
gönülden gönüle hasret

gönül uzaklara gitmek istiyor
dertlerin unutulup anıların
sadece umutların yaşandığı yere
şöyle aldırmadan birazcıkta delice.
……….
huzur rüzgar olup söndürsün hasreti

bir zamanlar vesikalık fotoğraf çeken
seyyar şipşakçılar vardı
şimdi ki gibi anında çekip görmek nere
sıra almak bir dert fotoğraf çektirmek olaydı
üç ayak sehpa üzerinde kurulu idi makinesi
vardı tepesinde koyu camlı dikiz penceresi