Levent Dizdar Şiirleri - Şair Levent Dizdar

KATLİAM

Ayı kapanında ayakları vardı
Masum geyiklerin, yavru ceylanların, yaban taylarının.
Kuşlar ölüme kanat çırpıyordu
Asit yağmurlu doruklarında dağların.

KAYBEDİNCE ANLADIM
O zaman,
Tutan elin tutmaz
Gülen yüzün gülmez oluyormuş.
Hüzünler büyütüyormuşsun
Zehirli sarmaşıklar gibi içinde

KAYIP

Nasıl kaybolur insan
Bir başka insanın içinde?
Ellerimle koyduğum seni
Şimdi nasıl bulamıyorum

KEDER
Eskiden "keder"
Bir sözcükten ibaretti bende
İki hece, beş harften oluşan
Kendine münhasır bir duruşu olan.

KEJE

Gittin ya
Günlerce gecelerce ağladım
Hayalimdeki sana
Küstüm.

KELEBEĞİN ÖMRÜ

Fazlaydın, dedim de
Hep kızdın.
Sevdama,
Bir kelebeğin ömrü kadar azdın.

KEŞKE

Alışveriş merkezinde
Kaybolmuş bir çocuğun hüznü var içimde
Keşke diyorum
Daha az söyleyip

KES UMUDU, UNUTAMAZSIN

O acıyla öğrenir de
Yüreğinin yerini
Bir daha unutamazsın.

KİMİN

Kimin laneti dolanıyor üzerimde?
Kimin yüzü bu, zihnime kanla kazınmış?
Kimin elleri söküyor ciğerlerimi her gün her gece?
Kimin ayakları altında eziliyor kalbim?

KIRBAÇ
Ayrılık haberi böyle mi verilir be güzelim?
Adamın yüzüne
Kırbaçla vurur gibi...
Bin çiçekli dev bir buketin içinde
Sahipsiz, sebepsiz