Levent Dizdar Şiirleri - Şair Levent Dizdar

İLK AN

Seni gördüm
Bir şey oldu.
Bayıldım da diyemem
boğuldum da...

İNAN BİLMİYORLAR

Her son, yeni bir başlangıçmış,
Böyle yalanlarla başlattılar zihnimdeki depremi.
Sensizliğin gürültüsü tırmalıyorken beynimi
Bir çığ gibi büyüttüler içimde felaketimi.

İNCE

Bugün bir gölge sarıldı bana
Dudakları
Boynumda durdu öylece
Kara bir güldü,

ÖZET

Neyse ki gönül deli
Neyse ki ömür kısa.
Uslu bir gönlü
Uzun bir ömürde

KALABİLİRSEN HOŞÇA KAL
Biliyor musun?
Artık aynaya hiç bakmıyorum.
Tıraş da olmuyorum.
Gün de saymıyorum.
Gece geç vakitlere kadar

KALDIRIM TAŞI

Bir kaldırım taşıydı
Takılıp düşmeme sebep
Koskoca evrende
Senin şehrinde

KAPİTALİST

Bu yarış da nereden çıktı?
Nereye koşuşturup duruyorsunuz?
Nedir bu saçma sapan telaş?
Sakin olun aptallar,

KARA BİR GÜL

Göğün diğer ucunda bir bozkır
Bozkırın ortasında kurumuş, susuz bir göl
Şimdi,
Kim bilir kimin dalında kara bir gül?

KARA KALEM

Kara kalem bir resim.
Göğü sarı,
Evi mor,
Çiçekleri ebruli.

ACI

Acizlik değildir acıyı
Gözyaşları içerisinde çekmek.
Derler ya
"Acıdır olgunlaştıran insanı,