Levent Dizdar Şiirleri - Şair Levent Dizdar

ÇİNLİ GELİN

Dil bilmez Çinli gelin,
Sesini duydu bir sabah
Ellerinle koyduğun zeytini yiyor
Gülüyor yüzüne

CNN

Yazmadı,
Belki de yazamadı yıllarca
Tıpkı Selim gibi
Tıpkı senin gibi

DEF

Alın şunu başımdan
Defedin gitsin!
Geçmişi de
Geleceği de

DELİ

Çağırsan gelir miyim?
Sanmam.
Bu kez inanır mıyım?
İnanmam.

DERDİM

İçim yanıyor da
Diyemiyorum ellere
Neyin nesidir derdim.
Derman istemem,

DERT

Bir dost:
Söyle diyor derdini,
Belki derman olurum.
Kendime bile söyleyemediğimi

ÇOK ÜZÜYORSUN
Gönlüm deyince
Aklıma neden hep sen geliyorsun?
Huzur deyince yüzün
Güzel deyince gözün.
Kimsin sen,

TAZİYE EVİ

Susturun müzikleri
Bitti şölen.
Dokuz ayda doğarmış da insan
Bir ben oldum dokuz ayda ölen.

DOLU

Yokluğunda
Ne çok şey biriktirdim sana anlatacak
Ve bunların tamamını biliyorum
Bir tek

DÖNMÜŞSÜN
Duydum ki dönmüşsün
Yerin yurdun sonbaharda
Beni bıraktığın anda kalmış;
Üzülmüşsün.