Levent Dizdar Şiirleri - Şair Levent Dizdar

EBRULİ MENEKŞENİN ÖLÜMÜ

Ben, bir menekşenin
Elimde sararıp soluşunu,
Yüreğimde çırpınıp
Ölüşünü gördüm.

ECCEDENTESİAST

Sanki bir kederi vardı içinde
Biri,
Bin kedere bedel.
Gülerek saklıyordu içinde.

EKİM

Ekimi sevmem ben
Eylül artığı,
Hüzün öncüsü
Kibirli, ağır, ağdalı

TANI: EKSEN - 1

Sabah trenine bin
Habersizce geç gönlümden.
Son kez yüreğimin yarasından öp
Gelirken ilaçlarımın hepsini getir

EKSİĞİM

Seher vakti bir sahilde
Diz dize oturmasak da olurdu.
Nefesi bir kez olsun
Vursaydı yüzüme

ELLERİM NE OLACAK ŞİMDİ BENİM?

Bir düştür bazen
Bir türlü uyanamadığın
Kırmızı - beyaz perdeler
Masa örtüleri

EMİN OL

Bir hastane koridoru mu olur
Bir kaldırım taşı mı
Bilemem.
Ama gözlerinin içine bakarak

ESKİ BAHAR

Yaralarım hala duruyor bak
Eskiden böyle gelmezdi bahar
Benim olsun, demezdin koca şehir
Avizesiz olsa ne çıkar gökyüzü,

ESKİŞEHİR GARI
Yoldasın,
Yolculukta...
Ama sen,
Yolculuğu hiç sevmezsin,
Bilirim.

TÜCCAR

Sesinde gümüş tadı var
Tüccar mı oldun?
Son sözlerini sakın satma ona!
Doğum lekesi mi yüzünde sakladığın