Bilmiyoruz ki sadece umuyoruz
Bazen gözlerimiz kapalı eller açık
Yürekten ediyoruz sözümüzü
Bulutsuz bir günde kururken
Sözler veriyoruz tutunacağımız
Sonra kara bulutlar sarıyor göğü
Belimi iki büklüm yapan
Şu sırtımdaki yüke bir bak!
Kafam rahat mı sanıyorsun,
Ayaklarım kadar uyuşmuşlar…
Kımıldamam, ayağa da kalkmam
Neyim var ki kaybedebileceğim?
Bir yer olmalı kendinde!
Kendiliğinden gidebileceğin
Gözlerden ırak sen ve sesinle
Oturup sessiz ve sakince
Dalgaların hemen berisinde
Bembeyaz kumların üzerinde
Boğaz’ın bu yakasında,
Misafir olmanın hafifliğiyle
Kahvemi yudumlarken.
Fallar bakılıp,
Sohbetler fısıldanıyor...
Martılar midesinin derdinde.
Dışarıdaki soğuktan ; bir de ocaktaki demlenen çaydan;
Buğusu yağmurun büyüsü gibiydi camın içten
Yağmur yağardı, biz de bakardık çay içerken…
Kalp yaptığımız isim yazdığımız canım zamanlardı,
Kocaman gözlü kadınlarla bizden filmler vardı…
Mazide hava bu kadar kuru değildi sanki siyah beyazken
Bir ağızdan bir diğeri duyulmadan konuşulduğundan
Gereksiz konuşulanlardan konuşulamayanlar kaynadığında
Ne dediğini duyuyor insan ne de duyduğunu anlıyor sonsuz Kargaşadan.
Çok seslilik demek zor; Kakafoni asıl bu anlaşılamayan…
Çoğunluğun sessizleştiği bu içinden çıkılmaz noktada
İşte bu yüzden konuşanlardan çok, susanlara bakınca;.
26 Ağustos 1922 den; Zafer Tepe’den Gazi Paşa
Bir siperden tüm cepheye koşuyor ruhu dört yanda
Bir tümsekten bin tepeye karanlıklardan kör dereye…
Dumlu pınarlara susamış uykusuz kara atlar kuru ayazda dörtnala
Gündüzlerden gecelerin tan vaktine doyamamış aç vücutlar
Yüreklerinden tutulup sıkıca çekip sarsılınca
Buz kesilmek
Hiç hissetmediğimiz düşüncelerle dalıp gittiğimizden
Öncesini hiç bilmediğimiz bir yerden
Ötelerden, ötekinden, öte beriden…
Bir gün öyle bir kış gelecek ki birden!
Gecenin bir karanlığında
Gözlerini gerçeğe yumup
Gerilip fırlarken yataktan
Kara kedinin peşinden
Uykusuz,damda dolaşıp
Yürüdün ya düşmeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!